Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Մենք պայքարում ենք հանուն Հայաստանի, Արցախի ապագայի, մեր ինքնիշխանության, մեր ազատության, անկախության»,-«Դիմադրության» շարժման հանրահավաքում ասաց «Հայաստան» խմբակցության ղեկավար, գեներալ Սեյրան Օհանյանը:

Նրա խոսքով՝ մեր ամբողջ պատմությունը ցույց է տվել, որ չի եղել երբևեիցե մի ժամանակահատված, որ հայ ժողովուրդը չպայքարի իր ազատության համար և հայ ժողովրդի դեմ թշնամաբար տրամադրված պետությունները միշտ էլ փորձել են հայկական բարձրավանդակում հայ ժողովրդին ճնշել: 

«Այդ պայքարի վերջին մասը եղել է Արցախում, երբ Հայաստանն ու Արցախը միասին սկսեցին արցախյան շարժումը, հայ մտավորականը և կամավորականը ոտքի կանգնեցին: Մտավորականն առաջինը ոտքի կագնեց՝ հասկանալով մեր ամբողջ պատմության առանձնահատկությունները: Ակնհայտ է չէ՞, որ երբ Արցախն ու Հայաստանը միասին էին, նրանք անվտանգության մի կուռ համակարգ էին, տնետսության, ենթակառույցների, ճանապարհների, էներգետիկ ռեսուրսների  օգտագործման և զարգացման կուռ համակարգ էին» նկատեց Սեյրան Օհանյանը և հավելեց, որ միասնական ավելի դյուրին էր պայքարն առաջ տանելը:

Նա հայտնեց, որ մինչև 44 օրյա պատերազմը փորձել է վերլուծել Հայաստանի աշխարհագրական դիրքը, որպեզի պարզի մեր ծանրության կենտրոնը և պարզել է, որ այն Մարտունի քաղաքն է, բայց քանի որ Արցախը շրջափակման մեջ է, ապա այդ ծանրության կենտրոնը մայրաքաղաք Երևանն է՝ յուրաքանչյուր մարզ, համայնք, գյուղ բնակավայր:

«Եթե մենք մտածում ենք մեր ապագայի մասին, ապա յուրաքանչյուր սիրտ պետք է լինեի մեր պայքարի կենտրոնը: Ամեն մեկս մեր սրտի կամոք, մեր խղճի թելադրանքի ներքո պետք է մտածենք, թե հայ ժողովուրդը պե՞տք է անկախ լինի, թե՞ ծնկի իջած ենթարկիվեն բոլոր պայմաններին, որ այսօր թելադրում են ՀՀ իշխանություններին, իսկ վերջիններս իրենց անգրագետ կառավարմամբ Հայաստանին տանում են դեպի ծնկի իջեցում թուքի դեմ, որի հետ հայ ժողովուրդը երբեք չի համաձայնի»,-ասաց ընդդիմադիր պատգամավորը և հավելեց. «Այսօ պայքարի հիմքը պետք է լինի միասնությունը, այդ պատճառով էլ այսօրվա պայքարը սկսել ենք Տիգրանաշենից, Տաուշի մարզի սահմանից, այն պատմամշակութային վայրերից, որտեղ մեր միասնականության արդյունքնում հաղթանակներ ենք կերտել: Այն Բաշ-Ապարանն է, Սարդարապատը, Ղարաքիլիսան և այդ ճակատամարտերի առանձնահատկութունը նրանում է, որ բոլորը՝ ծեր ու մանուկ, կին ու աղջիկ ոտքի են կանգնել և պաշտպանել մեր ինքնությունը»:

Նկատելով, որ չի եղել մի դար, որ հայ ժողովուդը չլինի պայքարի մեջ՝ գեներալը հայտնեց, որ բոլոր ժամանակներում հերոսների կյանքի գնով ենք հասել այս օրվան:
Նա մեջբերեց Արամ մանուկյանի և Նժդեհի խոսքերը .«Եկել է ժամանակը, որ հայ մայրը գնահատելով իր պաշտոնի վեհությունը՝ պետք է զոհաբերի իր զավակներին, եթե այն չլինի, ապա կորցված է մեր ժողովրդի ապագան», «Հայրենիքս ես եմ, սիրտս, մայրենիս և այն տարածքները ուր կհասցնեմ իմ զենքի փառքը»:

Շեշտելով, որ պայքարն է փրկությունը՝ օհանյանն ասաց. «Այս իշխանություններն ասում են, որ մեր հարևանները ուժեղ են և դրան դիմանալու համար մենք պետք է ենթարկվենք նրանց: Այդպես չէ, թուրքը չի կարող մեզ ծնկի իջեցնել մենք պետք է մեր պայքարը մինչև վերջ շարունակենք»:

Վերլուծելով 44-օրյա պատերազմը և նրան նախորդած գործընթացները՝ ընդդիմադիր պատգամավորն ասաց. «Մինչև 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմը, հնարավոր էր բանակցել, խելացի բանակցային քաղաքականությամբ այնպես անել, որ երկիրը չներգրավվի պատերազմի մեջ: Իշխանությունը միտումնավոր, կամ անգրագիտությամբ, կարևոր չէ իմ համար, հայրենիքիս՝ ՀՀ-ի և Արցախի ճակատագրի հետ են խաղացել:

Բանախոսն անդրադարձավ իշխանությունների հայտարարությանը, ըստ որի՝ պատերազմի ժամանակ հնարավոր չէր պայքարել:

«Իհարկե ձեր անկազմակերպվածության, պետությունը ռազմական ռելսերի վրա չդնելու պայմաններում, երկիրը չհամախմբելու, սև ու սպիտակի բաժանելու, մեծ խառնաշփոթի պայմաններում իհարկե անհնարին էր պայքարել»,-ասաց գեներալը և պնդեց, որ հնարավոր էր Հադրութի, Շուշիի լեռնաանտառային պայմաններում կանգնեցնել թշնամուն և նույնիսկ հաղթանակ տանել, բայց մատը մատին չխփեցին, նաև՝ պետական կառույցները, դատախազությունը ոչ մի քայլ չեն արել պատերազմի դաշտում և թիկունքում խառնաշփոթը կանգնեցնելու համար:

«280 կիլոմտեր սահմանային հատվածում 260-ում զորամասի հրամանատարները, նրանց զինվորները հերոսաբար կռվել և զոհվել են: Գլխավոր հարվածի ուղղությամբ՝ Հադրութում, Ջրականում էլ կռվել ու զոհվել են, բայց նրանք մեղավոր չեն եղել, որ այդ ուղղությամբ է հակառակորդը կուտակել ամենամեծ ուժերը»,-ասաց նա::

Հայտարարելով, որ Արցախում կռվող ոչ հրամանատարը ոչ զինվորը մեղավոր չէ որ հարավային ուղղությամբ մխրճում է եղել՝ Սեյրան Օհանյանն ասաց. «Պետք է ասել մալադեց բոլոր հրամանատարներին և զինվորներին, բայց ոչ մակլադեց այս երկրի իշխանություններին, որոնք կանգնելով թիկունքի թատերաբեմերում, ուժ չեն կիրատել այդ մխրճոմը, ճեղքվածքը փակելու համար, իս ես ասում եմ, որ հնարվոր էր այն անել, հնարավոր էր ՀՀ սահմաններն ամրապնդել: Ոչ մեկը չէր պահանջել այն: Հրաման պետք է տրվեր սահմաններն ամրացնել և հրամանի դեպքում 1-2 օրում այն կարվեր, բայց չի եղել նման հրաման:

Այս պայմաններում խոսում են, թմբկահարում են, երգում են բանակի բարեփոխումների մասին: 1.5 տարի է անցել, բայց այդ բարեփոխումներն այն տեմպերով չեն իրականացվում, իսկ բանակն այն կառույցն է, որն ամենաարագը պետք է վերականգնի իր ողնաշարը, մարտունակությունը»:

Նա հայտարարեց, որ անընդունելի է կուրորեն գնալ և մտնել խաղաղության խաբկանքի մեջ:

«Սուտ են ասում, թե իբր եթե մենք այստեղ հավաքվենք՝ Ադրբեջանը կհարձակվի, եթե նույնիսկ հարձակվի, ապա այն պետության ղեկավարության, այսօրվա բանակի խնդիրեն է: Ընդհակառակը, եթե մենք այսօր այստեղ չպայքարենք մեր ինքնության համար, թշնամին կասի սրանք ժողովո՞ւրդ են, թե ոչ, այ մարդ, սրանք ուզում են չոքա՞ծ մնան թուրքի առաջ:

Հավատացած եղեք, որ հնարավոր է և՛ բանակը, և՛ տնտեսությունը  վերականգնել արագ տեմպերով և բանակցային գործընթացում ունենալ հաջողություններ: Որովհետև բանակցային գործընթացը միջազգային երաշխիքներ է ձևավորում խաղաղության համար:

Պետք է երկրի անվտանգությունն ուժեղացնել և սոցիալ-տնտեսական վիճակը բարելավել, իսկ իրենք նախընտրել են պարգևավճարները, ոստիկանական զորքերն ավելացումը և Ֆրանսիայի հրապարակի շուրջը պաշտպանություն կազմակերպել, քան առաջին գծում, ինչն անընդունելի է»:

Սերյրան Օհանյանը դիմեց հայ մտավորականներին, ուսանողներին, երիտասարդությանը, որ ոտքի կանգնեն և նետվեն պայքարի հորձանուտը, որն իշխանություններին սում է՝ մի կողմ քաշվեք, քանի որ այս ժողվորդին տանում եք ծնկի իջեցմանը:

«Եթե ուսուցիչը չի պարգևատրվում, ի՞նչ իրաունք ունի ԿԳՄՍ նախարարը պարգևատրվի: Այս իրավիճակում, եթե ՊՆ չի ուղղել իր մերջքը, չեմ կարծում, որ որևէ այլ նախարարություն կարող է բավարար գնահատական ստանալ: Ուսուցչին հարցնում եմ՝ պարգևավճար ստացե՞լ ես, ասում է՝ ինձ ձեռք եք առնում, պարոն Օհանյան, ես ընդդիմադիր եմ, ինձ ո՞վ պարգևավճար կտա: Սա նույնն է, որ ընտանիքի հայրը իր չարաճճի զավակին չկերակրի»,-ասաց «Հայաստան» խմբակցության ղեկավարը: