Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Կարևոր է, որ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրները վերահաստատեն իրենց հանձնառությունը՝ վերսկսելու Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության համապարփակ կարգավորման շուրջ բանակցությունները՝  հիմնված ինքնորոշման իրավունքի սկզբունքի վրա»,-ելույթ ունենալով ԵԱՀԿ  խորհրդարանական վեհաժողովում՝ ասել է ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Լիլիթ Գալստյանը։ 

Նա նշել է՝ երեսուն տարի առաջ Հայաստանն անդամակցեց ԵԱՀԿ-ին՝  կարևորելով  կազմակերպության նպատակներն ու ՄԱԿ-ի կանոնադրության սկզբունքները։

«Մենք համոզված էինք, որ մեր հանձնառություններն ու նպատակները կիսում են բոլոր անդամ երկրները, և անհերքելի հեղինակություն ունեցող այնպիսի կազմակերպությունում, ինչպիսին ԵԱՀԿ-ն է, երկակի ստանդարտները տեղ չունեն։

Ցավոք, այս համուզումը խաթարվեց, երբ առերեսվեցինք ցավալի իրականության հետ․ ԵԱՀԿ-ն ի զորու չեղավ դատապարտել 2020 թ․ աշնանը Ադրբեջանի և Թուրքիայի կողմից սանձազերծված ագրեսիան, ուր բացահայտ էր  զինյալ ահաբեկիչների ներգրավվածությունը:

ԵԱՀԿ-ն լռեց, երբ  Ադրբեջանը պատերազմական  հանցագորգություններ էր իրականացնում՝   Լեռնային Ղարաբաղի խաղաղ բնակչության դեմ վարոլով էթնիկ զտումների քաղաքականություն, գործածելով քիմիական զենք և կասետային ռումբեր։

Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ համաձայնագրով Լեռնային Ղարաբաղում կանգնեցվեց անմարդկային արյունահեղությունը, սակայն հակառակ ադրբեջանական պաշտոնական շրջանակների պնդումներին՝ հակամարտությունն իր քաղաքական լուծումը չի ստացել։

Ըստ էության, Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի առջև ծառացած անվտանգային մարտահրավերներն ավելի են սրվել, և դրանք  պակաս կարևոր չեն, քան Արևելյան Եվրոպայի անվտանգային խնդիրները։

Այսպես կոչված «խաղաղության դարաշրջանում» հայկական կողմն ունեցել է ավելի քան 120 զոհ։ 

Ադրբեջանը տարածքային պահանջներ է ներկայացնում Հայաստանին, շարունակում է էթնիկ զտումների, մշակութային և պատմական հուշարձանների յուրացման և ոչնչացման քաղաքականությունը, ագրեսիվ ատելության  հռետորաբանությունն ընդդեմ Հայաստանի և հայ ժողովրդի։

Պետք է պատրանք չունենալ, թե ուժի կիրառմամբ կարելի է խաղաղության հասնել։ Ցանկացած համաձայնություն, որը կառուցվում է  ուժի կիրառությամբ, հարկադրաբար և ժողովրդի կամքին հակառակ՝  գեներացնում է  նոր բախումներ ու  ագրեսիայի հնարավորություն ստեղծում։
Մի ողջ ժողովրդի կյանքի և ինքնորոշման իրավունքը չի կարելի զոհաբերել աշխարհաքաղաքական կամ տնտեսական շահերին։ Ոչ էլ կարել է այդ ժողովրդին  տարածաշրջանային կամ համաշխարհային դերակատարների միջև տարաձայնությունների պատանդ դարձնել:

20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունը վերապրած հայ ժողովուրդի հիշողության մեջ դաջված են աշխարհաքաղաքական այսպիսի շահերի սարսափելի հետեւանքները»,-ասել է Գալստյանն իր խոսքում։