Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հայրենիք» կուսակցության անդամ Բաբկեն Հարությունյանը, արձագանքելով Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքին պատկանող լրատվամիջոցում Հավաստի աղբյուրի հրապարակած «Ինչ է ուզում Ռուսաստանը․ ի գիտություն Վեհափառ հայրապետի, երեք նախագահների և փորձագիտական հանրության» վերնագրով հոդվածին, գրում է.

«Քիչ առաջ Նիկոլը իրեն պատկանող լրատվամիջոցով Ռուսաստանին մեղադրեց ներքոնշյալում.

1. Ադրբեջանին հրահրել է  Արցախում պատերազմ սկսել,
2. Հայաստանի տարածքով  ստիպում է միջանցք տրամադրել  Ադրբեջանին,
3. զենք չի տրամադրել և տրամադրում Հայաստանին,
4. Հայաստանում տեղակայված ռուսական զորքերը ոչ միայն չեն պաշտպանում, այլև օգնում են Ադրբեջանին և Թուրքիային,
5. խոչընդոտում է Արցախի հարցի լուծմանը, 
6.ամեն բան անում է, որպեսզի Հայաստանը չզարգանա,
7. ստիպում է Հայաստանին միանալ Ռուսաստան-Բելոռուս միությանը կամ Ռուսաստանի կազմի մեջ մտնել։
Վերը նշված յոթ կետանոց գերծանր, մահացու  մեղադրանքները  խոսում են այն մասին, թե որքան խորը անդունդ է Նիկոլը  գցել հայ-ռուսական հարաբերությունները, իսկ մեղադրանքների իսկության մասին գնահատականների հնչեցումը` ռուսական կողմի անխուսափելի արձագանքից հետո։

Վերջերս 20  րոպեում Պուտինին 9 անգամ շնորհակալություն հայտնած, Պուտինի օպերատիվությունից գոհացած Նիկոլը այսօր տրամագծորեն հակառակն ասեց, դե ինչպես միշտ էլի»։

ՀԺ-ում Հավաստի աղբյուրի հրապարակման մեջ մասնավորապես ասված է. 

«Մեր տարածաշրջանում Ռուսաստանի ցանկությունները տեղավորվում են նրա գլոբալ ցանկությունների շղթայի մեջ և Հայաստանն ու Ղարաբաղը նրա այդ ցանկությունների շղթայի մի օղակն են։

Ռուսաստանը Հայաստանից համարյա ուզում է այն, ինչ ուզում է Ուկրաինայից, որ այն դառնա «Ռուսաստան-Բելառուս» միութենական պետության կամ Ռուսաստանի մաս։ Ու եթե Ուկրաինայի դեպքում նման արդյունքի համար ՌԴ-ն օգտագործում է ռուսական և գուցե բելառուսական զորքերը, Հայաստանի դեպքում օգտագործում է Ադրբեջանի և որոշ չափով էլ ՀՀ-ում տեղակայված ռուսական զորքերը։

Գործողությունների իմաստը հետևյալն է՝ ցույց տալ Հայաստանի անվտանգային խոցելիությունը, որպեսզի վերջինս րոպե առաջ դիմի «Ռուսաստան-Բելառուս» միութենական պետության մաս դառնալու համար։ Այս տրամաբանությունը զարգացնելու քայլերը Ադրբեջանի ագրեսիվությունն է, ՀՀ-ում տեղակայված ռուսական զորքի իներտությունը, Ռուսաստանի քաղաքական իներտությունը և Հայաստանին զենքի մատակարարման պարտավորությունները չկատարելը։ Վերջին գործիքի կիրառումը պատահական չէ և օգտագործվել է նաև նախկինում, զորօրինակ՝ 2016-ի պատերազմից առաջ և հետո։ Հայաստանը պետք է հնարավորինս խոցելի լինի, որ հնարավորինս պինդ գրկի Ռուսաստանին»։