Չալաբյան. Ինչպես աջակցել մեր զինվորներին
Հասարական-քաղաքական գործիչ Ավետիք Չալաբյանը գրում է.
«Երեկ մեր «ԱրԱր» հիմնադրամի պատվիրակությունը գտնվում էր հայ-ադրբեջանական սահմանի առավել վտանգավոր հատվածներից մեկում, որտեղ ավելի քան երկու տարվա ծանր աշխատանքից հետո, մենք ավարտին հասցրեցինք և գործարկեցինք մեր կարևորագույն ինժեներական ծրագրերից մեկը:
Այս հատվածում մեր դիրքերը գտնվում են զառիթափ բարձունքների վրա: 2018 թ. մայիսին թշնամու առաջխաղացումից հետո այս դիրքերը տանող ավտոճանապարհը հայտնվել է ուղիղ կրակի տակ, դիրքի անվտանգ մատակարարումը հնարավոր էր դարձել միայն նեղ լեռնային կածանով: Մեր հիմնադրամի թիմը, խորհրդակցելով տեղի զինվորական ղեկավարության հետ, որոշեց համատեղ ուժերով կառուցել բեռնատար ճոպանուղի՝ դիրքի անարգել մատակարարման համար:
Այս աշխատանքները տևել են ավելի քան երկու տարի, և ընթացել գերբարդ պայմաններում՝ թշնամական պարբերական կրակը, դժվարին լանդշաֆտը, ինժեներական լուծումների փոփոխման և ամբողջ աշխատանքը նորովի կատարելու անհրաժեշտությունը համարյա անհնարին էին դարձրել աշխատանքների կատարումը, բայց տեղի զորամասի զինվորների, մոտակա համայնքի կամավորների, և մեր հիմնադրամի ինժեներական թիմի անձնուրաց աշխատանքի շնորհիվ մենք կարողացանք ավարտին հասցնել այս աննախադեպ ծրագիրը:
Այսօր ճոպանուղին աշխատում է, մեծապես դյուրացնելով մեր դիրքերի մատակարարումը և մեր զինվորների ծառայությունը, իսկ մենք արդեն մտածում ենք մեր այլ նմանատիպ դիրքերի համար համանման ինժեներական լուծումերի մասին, այսպիսի կարիքները համարյա ամենուր են բարձրալեռնային առաջնագծի պայմաններում: Խորին երախտիքս հայտնելով այս ծրագրին իրենց ներդրումը ունեցած բոլոր անհատներին և կազմակերպություններին, ես անփորձանք ծառայություն եմ ցանկանում մեր քաջարի զինվորներին, և հաղթական կամք՝ մեր հերոսական բանակին: Աստված պահապան և զորավիք հայրենիքը պաշտպանող բոլոր հայորդիներին:
Հ.Գ. Այս տարածքը պարբերաբար դիտարկվում է թշնամու կողմից, ուստի խնդրում եմ ռազմական գաղտնիք բացահայտելու մասին մեկնաբանություններ չգրել, սակայն հենց գաղտնիության նկատառումից ելներով մենք որևէ հավելյալ մանրամասն չենք բացահայտում»։
Լրահոս
Տեսանյութեր
Հայաստանի ու հայ ժողովրդի շահերը պաշտպանող իշխանություն գոյություն չունի. Բագրատ Սրբազան