Ձեր վստահելի աղբյուրը

2020-ի նոյեմբերի 9-ին 44 օր տևած արցախյան երրորդ պատերազմն ավարտվեց Հայաստանի համար ծանր զիջումներով, ահռելի կորուստներով, ամոթալի պարտությամբ։

Պատերազմի ավարտից երկու տարի անց շատերը չեն համակերպվում պատերազմի հետևանքներին, պարտության տարած իշխանության վերընտրվելուն, շարունակվող մահերին, զիջումներին, հայրենիքի կորստին։

Ռուսաստանի, Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև կնքված փաստաթղթի ստորագրման երկրորդ տարելիցի օրը մարդիկ իրենց զգացածի, ապրածի, նպատակների մասին պատմել են սոցիալական ցանցերում։

Հայտնի պրոդյուսեր  Ռուբեն Մխիթարյանը գրում է. 

«Ամոթի 2 տարի... Ողբի 2 տարի... Կորստի 2 տարի... Դավաճանությունների 2 տարի... Սանձարձակության 2 տարի... Ստի 2 տարի... Չվերջացող 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ը...»-

Ֆեյսբուքյան օգտատեր Լևոն Փարսադանյանը գրում է. 

«2 տարի ա կենդանիները մահացածներին ու նահատակվածներին երանի են տալիս»։

Հասարակական-քաղաքական գործիչ Թևան Պողոսյանը գրում է.
«Տիգրան Խանումյան,
Տիկո, անմահացած իմ հերոս։ 09.11.2020
Հայրենիք, Շուշի և հաղթանակներ ենք պարտք քեզ և բոլոր մեր անմահացած տղաներին»։

Վահագն Մխոյանը գրում է. 

«2009թ․ բրիտանացիք ստեղծել են մի հատ կայք, որտեղ հավաքել են 100-ամյա պատերազմում մասնակցած անգլիացի զինվորների անունները։ Ընդհանուր մոտ 250.000 անուն։Սրանից 5-6 հարյուր տարի առաջ Անգլիայի համար կռված 250.000 հոգու անուն մարդիկ գիտեն։ Սրանից 2 տարի առաջ Հայաստանի համար կյանք տված 5.000 հոգու անուն մենք մինչև հիմա չգիտենք, որովհետև Նիկոլը գաղտնի ա պահում»։

Հրաչուհի Միրզոյանը գրում է. «Եթե երկու տարի առաջ չլիներ այն, ինչը կյանքը բաժանում է առաջ ու հետոյի, ես այսօր իմ հերթական մասնագիտական տոնը կնշեի` հանրային կապերի մասնագետի օրը Հայաստանում։ Բայց ոչ տոն է մնացել, ոչ էլ ուրախանալու, մասնագիտական ձեռքբերումները նշելու ունակություն։

Որովհետև պատերազմը չի վերջացել...»։

«Հայաստան» հիմնադրամի նախկին նախագահ Արա Վարդանյանը գրում է. 

«Երկու տարի...
Նվաստացման, արժեզրկման, պարտության և ինքնամոռացության երկու տարի։
Շատ ենք թուլացել, այդքան շատ, որ միակ «զենքը» անիծելն է մնացել»։

Հետմահու Արցախի հերոսի կոչմանն արժանացած Մենուա Հովհաննիսյանի մայրը՝ Կարին Տոնոյանը գրում է. 

«Նոյեմբերի 9.  Իրականում ես հենց այս օրը վերջնականապես կորցրի քեզ, Մեն.... կորցրի քո հաղթանակը, կորցրի քո կյանքի գինը..... այս օրը ես ինքս ինձ անիծեցի, որ այդքան դաժան եմ խաբվել, որ ինքս եմ քեզ արթնացրել ու ասել. «Պատերազմ է, վեր կաց, Մեն», որ իմ կամքով քեզ դավադիր մահվան եմ ուղարկել, առանց հիշելու, որ առաջին իսկ օրից կասկածել եմ այս իշխանությանը, առանց հասկանալու, որ արծրուն հաղթանակաբերը հայրենավաճառների թակարդադիրն է, ու որ ամեն ինչ շախմատագետը վաղուց էր ծրագրել...
Չներես ինձ, Մեն,
Չներեք մեզ, տղերք.....
Վաղը կգամ ծնկադիր խնդրելու բոլորիցդ, որ չներեք մեզ ու երդվելու, որ վերադարձնելու ենք ձեզնից գողացած հաղթանակը...»։

Արթուր Թովմասյանը ֆեյսբուքյան իր էջում հրապարակել է Նիկոլ Փաշինյանի՝ 2020-ի նոյեմբերի 9-ի գրառումն ու գրել է.

«Իշխանության համար մարտերը շարունակում է»։

Արթուր Հայրապետյանը Փաշինյանի նույն գրառման մասին այսպես է արտահայտվում. 

«Շուշին հանձնել էր, բայց դիակների վրա քայլող մարդը շարունակում էր մի ամբողջ ազգի էշի տեղ դնել։
Միայն այս գրառման համար, բավական էր, որ սա ծնկի չգար, ու չմխտռեր իր գոյությամբ Եռաբլուրը.. ու իր արժանի տեղում լիներ։
Ահեղ դատաստան լինելու է։ Ես էլ ողջ եմ լինելու։
Թիքյա-թիքյա լինես.....»։

Ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեգովան գրում է. 

«Մենք կորցրել ենք արդեն 2 տարի։ Ամրանալու, սխալները ուղղելու, իրավիճակը փոխելու համար 2 տարի արդեն վատնել ենք։ Իսկ թշնամին՝ ոչ»։

«Քաղաքացիական գիտակցություն» ՀԿ նախագահ Նարեկ Սամոսնյանը գրում է.

«Ռևանշ լինելու է!!! Բանակը վերականգնվելու է!!! Նոյեմբերի 9-ի էջը թերթելու ենք!!! Ուզեք, թե չուզեք՝ ներքին ու արտաքին թուրքին հաղթելու ենք!!!»։

«Մանթաշով» գործարարների միության նախագահ Վահրամ Միրաքյանը, շարունակելով ռևանշի թեման, գրում է.

«2 տարի առաջ այս օրը՝ նոյեմբերի 9-ը, իմ կյանքի ամենածանր օրն էր:
2020 թվականի նոյեմբերի 9-ը Ցեղսպանությունից հետո մեր ամենամեծ պարտությունն էր: 100 տարուց ավել մենք այդպիսի մեծ ռազմական պարտություն չէինք ունեցել:
Հիշե՞լ նոյեմբարի 9-ի մասին, թե՞ ոչ:
Իհարկե հիշել, առանց դրա ռևանշ չի լինի: Իսկ մենք ռևանշին այլընտրանք չունենք: Այլընտրանքը որպես պետություն կործանումն է:
Բայց ռևանշը նախ լինում է տնտեսական, արդյունաբերական, մշակույթային, կառավարման որակով, հումանիտար, դեմոգրաֆիական.... հետո ռազմական: Էս դիրքից ռազմական ռևանշը կարող է անիրատեսական թվալ, նախ մեր դիրքն է պետք փոխել:
Ռևանշին այլընտրանք չկա»։