Անմեղսունակը, լակոտը, սողացող ցեղասպանությունը՝ վերլուծում է զոհված զինծառայողի մայրը
«Իհարկե, Հայաստանի և Արցախի հողն ինձ համար եղել է ամենամեծ արժեքը, բայց հատկապես այն բանից հետո, երբ այդ հողի համար տվել եմ իմ զավակին, այն այժմ նաև ներկված է իմ տղայի արյամբ՝ այդ հողն անգին է»,-«Հայելի» ակումբում հայտնեց զոհված զինծառայողի մայր Նաիրա Մելիքյանը:
Նա սրբապղծություն անվանեց հազարավոր կյանքերի գնով ձեռք բերված արցախյան հաղթանակների և հողերի հանձնումը:
«Մեր ժողովրդի մի հատվածը չի հասկանում, որ թուրքն այն տեսակն է, որը որտեղ մտնում է՝ առաջինը ջնջում է տվյալ ժողովրդի պատմական հիշողության հետ կապված անվանումները, ինքնությունը հաստատող ամեն բան, իսկ մենք այնքան անհեռատես ու անհետևողական ենք, որ իրենց վռնդելուց հետո էլ այդ կեղծ անունները չենք ջնջում ու վերականգնում մեր հայկականը և մեր բառապաշարի մեջ որպես աքսիոմա դրանք չենք մտցնում: Հետո այն օգտագործում են մեր դեմ Փաշինյանի նման ճիվաղները, ալիևները»,-ասաց Նաիրա Մելիքյանը ՝անդրադառնալով Նիկոլ Փաշինյանի՝ բնակավայրերի անուններն ադրբեջաներեն հիշատակելու փաստին, և հավելեց. «Մենք մի ազգ ենք, որն անցել է 5 հազար տարվա պատմություն, բայց չենք հասունացել, մնացել ենք 3 տարեկան երեխայի մակարդակի, երբ մեզ ինչ ասեն՝ հավատում ենք, երբ մեզ մի կոնֆետ են ցույց տալիս՝ ամեն ինչ մոռանում ենք»:
Զոհվազծի մայրը հայտարարեց, որ իրենց երեխաներին օգտագործել և օգտագործում են որպես մսացու և այս տարվա սեպտեմբերի 14-ից հետո շատ ծնողներ հայտնվել են այն նույն սարսափելի վիճակում, երբ նորից, իշխանությունները ոչ թե չեն կարողանում, այլ չեն ցանկանում զոհվածների մարմինները հավաքել և հանձնել ծնողներին և նույն ձևով ծնողներին պահում են պատանդի վիճակում:
«Մեր երեխաները 2020 թվականին զոհվեցին համատարած դավաճանության արդյունքում, քանի որ, ես հայտարարել եմ ու ամենայն պատասխանատվությամբ ասում եմ, որ իրենք սպառազինության պակաս չեն ունեցել, և այն ի շնորհիվ նախկին իշխանությունների էր, որոնք սպառազինությունների գծով իդեալական ապահովել են ամեն ինչ: Բայց 2020 թվականից հետո օր առաջ չի վերականգնվում վերասպառազինման, զորահավաքների պլանը, այլ ճիշտ հակառակն է:Սրանք զենք-զինամթերք ձեռք չբերեցին, այն դեպքում, երբ Ադրբեջանը մեզանից ահռելի քանակի զենք-զինամթերք յուրացրեց՝ այն ցույց տալով հայտնի շքերթի ժամանակ, իսկ մեր ճիվաղը հայտարարում է, որ մենք զենք ու զինամթերք չենք ունեցել, թող նայի ադրբեջանական շքերթը»,-ասաց Նաիրա Մելիքյանը:
Նրա խոսքով՝ բանակի քանդման գործընթացն ինչպես մինչև պատերազմն էր ընթանում, այնպես էլ պատերազմից հետո և անընդունելի համարեց, որ նման բարդ աշխարհաքաղաքական վիճակում գտնվող երկրի ղեկավարը հայտարարում է, որ իրեն զենք չեն վաճառում, իսկ հանրությունն այն հանգիստ մարսում է:
«44-օրյա պատերազմի օրերին օրական ունեցել ենք 100 զոհ, իսկ Սեպտեմբերի 13-14-ին ունեցել ենք 300-ից ավել զոհ, անհետ կորածներ և նորից՝ հասարակության լռությունը: Լավ, դուք հասկանո՞ւմ եք, այդ երեխաները 19-20 տարեկան էին, ուզում էին ապրել, ձեզանից քիչ չէին ուզում ապրել, դուք ինչ՞ իրավոնք ունեք ուրիշի կյանքի հաշվին գոյատևել: Ուրիշների կյանքի հաշվին եք գոյատևում, ձեր գոյությունը քարշ տալիս: Դուք դրա բարոյական իրավունքն ունե՞ք, դուք ձեզնից չեք ամաչում»,-իր տարակուսանքը հայտնեց զոհվածի մայրը՝ հայտարարելով, որ չի հասկանում հանրության լռությունը, երբ Արցախի տարածքը և ՀՀ սահմանները վերածվել են Դեր Զորի անապատի, որտեղ ցանկացած քայլափոխի հողը փորելիս հայի ոսկորներ են դուրս գալիս:
Հարակից հրապարակումներ`
- «Ինձ համար այս օրը չկա, կյանքը կանգ է առել». Քաղաքացիները՝ 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի մասին
- Արծրուն Պեպանյան. Նոյեմբերի 9-ի պատվիրատուները
- «44-ի տղերքը». Գիրքը հոգու պարտք է այն տղեքին, որոնց վերջին լուսանկարողը ես էի
Լրահոս
Տեսանյութեր
Թալանում ու թալանում են , խաբելով, ստով ո՞ւմ փորն է կշտանում. Քաղաքացիները՝ թանկացումների մասին