Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ի՞նչ բանակցություններ, երբ գտնվում ես շրջափակման  մեջ,  գտնվում ես քաղաքական շանտաժի ներքո և հումանիտար աղետի եզերին»,- Հանրային հեռուստաընկերության «Օր հարցազրույցի» տաղավարում ասել է վերլուծաբան Կարեն Բեքարյանը՝ պատասխանելով հարցին, որ Ալիևը չգնաց բրյուսելյան ձևաչափով հանդիպմանը, Երևանի նախաձեռնությամբ  չկայացավ Մոսկվայում նախատեսված եռակողմ հանդիպումը, բանակցությունները նորից փակուղո՞ւմ են։

Նա նշել է, որ մենք գործ ունենք մրցակցող  բանակցային ձևաչափերի հերթական գործընթացի հետ, որտեղ մրցակցությունը դառնում է ավելի կոշտ, ավելի սուր և կողմերը սկսում են սպասարկել ինչ- ինչ շահեր։

«Այսինքն, միացյալ արևմտյան կողմի միջնորդական ջանքերը, առաքելությունը, ներգրավածությունը, նրանց ցանկությունը խաղալ առաջին ջութակի դեր մի կողմից, ռուսականը մյուս կողմից, և մենք  նորից գործ ունենք շատ  կոշտ մրցակցության հետ, երբ որ մենք, աշխարհաքաղաքական այսպիսի ծանր իրավիճակում մոլորակի վրա և մեր շուրջը,  տարածաշրջանը և մասնավորապես մեր հայրենիքը իր երկու  հատվածներով դարձրել ենք ուժային կենտրոնների բախման թատերաբեմ։ Այդ մրցակցությունն արդեն ոչ թե իր մեջ պարունակում է գործընկերությունը նույն Հայաստանի հետ, այլ Հայաստանի վրա։ Սրանք շատ տարբեր բաներ են։ Մենք գործ ունենք դրա հետ»,- ասել է  նա։

Ինչ վերաբերում է նրան, որ նախօրեին Մոսկվայում կայացած Լավրով-Բայրամով հանդիպման ժամանակ խոսք է եղել նաև Արցախի պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանի մասին,  Բեքարյանն ասաց, որ այստեղ գործ ունեն էթիկայի բոլոր հնարավոր նորմերի խախտման հետ, բնականաբար ողջունել, աչք փակել հնարավոր չէ։

«Երկրորդ, մենք գործ ունենք մի իրավիճակի հետ, երբ որ կա հարգանքի  հստակ բացակայություն։ Նույն այս պարագայում ռուսական կողմի մոտ։ Բացի Ռուբեն Վարդանյանից, շոշափվում է  նաև Արարատ  Միրզոյանի անունը՝ հանդիպմանը չգնալը, չգնալն ինչ ձևով ներկայացնելը։ Սա հարգանքի  բացակայություն է, իսկ այդ հարգանքի բացակայությունն ինչքանով է օբյեկտիվ, սուբյեկտիվ,  շատ լայն խոսակցության թեմա է»,- ասել է վերլուծաբանը։

Կարեն Բեքարյանի խոսքով, այս աշխարհում չկա մի իրավիճակ, երբ որ հնարավորությունը իր հետ  չի ստեղծում մարտահրավեր կամ երբ որ մարտահրավերն իր հետ չի ստեղծում հնարավորություն։

«Մենք հերթական անգամ բավական լուրջ մարտահրավերի առաջ ենք կանգնած, բայց սա նաև հնարավորությունների դաշտ է եթե աշխատում են բոլոր ինստիտուտներն իրենց տեղերում։ Պարզագույն օրինակ. Ադրբեջանը լավագույնս ապացուցեց, որ ռուսական խաղաղապահների քանակը պետք է մեծացվի, սահմանափակող ժամկետը պետք է վերացվի, բացի ցամաքայինից պետք է գործի օդային կապը Ստեփանակերտի ու Հայաստանի միջև։ Ավելի քան ապացուցում է, որ կա անհրաժեշտություն, որպեսզի Արցախն ուղիղ կապ ունենա ՌԴ հետ հիմնական ինստիտուտների մակարդակով, օրինակ ՊԲ-ՌԴ ՊՆ, ԱԳՆ-ներ։

Ադրբեջանը սրա բոլոր հնարավորությունները պարզ դրեց սեղանին։ Ամենակարևորն էլ դրեց սեղանին. Ադրբեջանը հիմա ապացուցում է, որ «անջատում հանուն փրկության» բանաձևի  ավելի ընկալելի կիրառում, ընկալում, պատկերացում հնարավոր չէ ունենալ։ Այս ուղղությամբ աշխատանքը եթե ընթանա համարժեք, կարող է տեսնենք անգամ անակնկալ արդյունքները, բայց դա իրան-իրան չի լինում, աշխատել է պետք։

Լավագույնս հնարավարություն է  ողջ աշխարհին ցույց տալու, ապացուցելու, Ադրբեջանն այստեղ իր մաքսիմալ օժանդակությունը հիմա ապահովում է, որ այլ ելք, քան Արցախն  առանձին լինել, ուղղակի չկա, բայց սրա համար աշխատանք է պետք»,- ասել է վերլուծաբան Կարեն Բեքարյանը։