Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Չկա Արցախի խնդիր, առանձին վերցրած Հայաստանի խնդիր, մեր տարածաշրջանում գոյություն ունի հայկական լինելիության խնդիր»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց  «Համախմբում» շարժման ներկայացուցիչ Աբրահամ Գասպարյանը։

Նրա խոսքով՝ օրեր առաջ Երևանում տեղի ունեցած «Արցախի Հանրապետության միջազգային ճանաչման հրամայականը» գիտագործնական համաժողովի ժամանակ կազմակերպիչները, ինչպես նաև բանախոսները թե տողատակերով, թե բացահայտորեն խոսել են, որ Արցախի հարցը հայկական հարցի համընդհանուր շարունակականությունն է ու կարևորագույն բաղադրիչը։ 

«Ադրբեջանը ոչ միայն վերջին երկու, այլ վերջին 100 տարիների ընթացքում իր տարածքային էթնոքաղաքական նկրտումները Հայսատանի նկատմամբ երբեք չի դադարեցրել։ Սա նորություն չէ, մենք նոր չենք ճանաչում Ադրբեջանի ագրեսիան, թշնամական քաղաքականությունը։ Դա միայն Արցախյան առաջին պատերազմի, քառօրյա կամ 44-օրյա պատերազմների ժամանակ չէ, որ դրսևորվել է, այլ վերջին 100 տարվա ընթացքում մշտապես Սյունիքի, Նախիջևանի, Արցախի նկատմամբ Ադրբեջանի հավակնությունները եղել են Ադրբեջան ձևավորված պետության գոյության հիմքում»,- նշեց Աբրահամ Գասպարյանը։

Արցախի հարցը փակված լինելու մասին իշխանության հայտարարություններին ի պատասխան՝ նա դիմելով իշխանություններին ասաց, թե թող ցույց տան որևէ պետություն կամ միջկառավարական,  միջպետական ազդեցիկ որևէ կազմակերպություն, որը չի դատապարտել և կոչ չի արել Ադրբեջանին Բերձորի միջանցքի վերաբացման անհրաժեշտությունը:

Սա, ըստ նրա, խոսում է այն մասին, որ Արցախի հարցը փակված չէ։ «Միջազգային հանրությունը Արցախի հարցը կամ Բերձորի միջանցքի փակ լինելու հարցը չի դիտարկում Ադրբեջանի ներքին խնդիր»,- նշեց նա։

Ինչ վերաբերում է Արցախի միջազգային ճանաչման հարցում հայկական սփյուռքի դերակատարման մասին՝  Աբրահամ Գասպարյանն ասաց, որ վերջին չորս տարիների ընթացքում Սփյուռքի ներսում ստեղծվել են րբաժաններ, որի գլխավոր մեղավորը ՀՀ գործող իշխանությունների վարած քաղաքականությունն է։

«Մինչդեռ նախկինում՝ բոլոր ժամանակներում, անկախ իշխանությունների նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքից, կար երկու առանցքային թեմա՝ անվտանգային և արտաքին քաղաքական, որի շուրջ սփյուռքահայ կազմակերպությունները, կուսակցությունները, եկեղեցին՝ իր թեմերով, ունեին ընդհանուր կոնսենսուս։ Առաջինը՝ Հայկական պահանջատիրության փաթեթն էր, որին ՀՀ-ն չէր խոչընդոտում, և երկրորդը՝ Արցախի ինքնորոշման իրավունքի իրացումը»,- նշեց նա։