Ձեր վստահելի աղբյուրը

Արցախյան երրորդ պատերազմից անցել է երկուսուկես տարի, սակայն «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնում դեռ զոհված տղաների համար փոսեր են փորվում։ Մարտի 18-ին «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնում կհուղարկավորվի 44-օրյա պատերազմի հերոս Գոռ Վահրամի Համբարձումյանը։

«ԴՆԹ նույնականացման հետազոտությամբ հաստատվել է, որ Գոռի մասունքներն են։ Հստակ համոզվելու համար երկրորդ անգամ պահանջեցինք հետազոտություն։ Կրկին համընկավ»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասում է Գոռի եղբայրը՝ Արսենը։

Գոռը զոհվել է 31 տարեկանում, ունի մեկ որդի։

Գոռն առանց որևէ մեկին տեղյակ պահելու կամավոր է գրվել,  2020 թ. հոկտեմբերի 4-ին Շենգավիթի զինկոմիսարիատից գնացել է Արցախ։

«Վերջին զանգը եղել է հոկտեմբերի 14-ին։ Կնոջ հետ է խոսել, ասել է՝ ամեն ինչ լավ է, նորմալ։ Կինն ասել է՝ Գոռ, չես տեսնում ինչ է կատարվում այդտեղ։ Պատասխանել է՝ ես իմ կամանդիրին ու տղերքին մենակ չեմ թողնի։ Այնուհետև ոչ մի լուր։ Անհանգիստ օրեր, ամիսներ։ Այնուհետև  ԴՆԹ նույնականացման երկու հետազոտություններ, երկու դեպքում էլ հաստատում»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում պատմում է Գոռի եղբոր կինը՝ Նելլին։ Սակայն Գոռի մայրը չի հավատացել, որ իր որդու մասունքներն են, թույլ չի տվել հուղարկավորել։

«Իր հետ համբերատար սպասեցինք մինչ օրս։ Ոչ մի տեղեկություն չունեցանք այդ ընթացքում, հասկացավ... ։ Համաձայնեց, հուղարկավորել մասունքները, սակայն մայրը մինչև իր կյանքի վերջ կսպասի իր որդուն»,- ասում է Նելլին։

Գոռի եղբայրը՝ Արսենը, պատմում է, որ նա սնունդ է բաժանել, սակայն հրամանատարին մշտապես բողոքել է, որ ինքն այստեղ եկել է կռվելու համար, ոչ թե սնունդ բաժանելու։ Հրամանատարն էլ ասել է՝ սնունդ բաժանելը պատասխանատու գործ է, վստահում է իրեն։
«Իրենք Ջրականի տարածքում են եղել։ Հրամանատարը հանձնարարություն է ստացել։ Նրան մարդիկ են անհրաժեշտ եղել։ Գոռն ասել է, որ ինքն էլ կգա։

Անցել են առաջին բլուրը։ Նրանց հետևից պետք է օգնական ուժեր գնային, սակայն որևէ մեկը չի գնացել։ Պատրաստվել են երկրորդ սարը բարձրանալ, սակայն սարի հետևից թշնամին հարձակվել է։ Նրանք կռվել են վարձկանների դեմ։

Ընկերը պատմել է, որ Գոռը վիրավորվել է սկզբում մատների շրջանում։ Մոտն անհրաժեշտ ամեն ինչ ունեցել է, վիրակապել է։

Ինչքան կարողացել են, շարունակել են դիմադրությունը։ Օգնություն չստանալով՝ տղերքը զոհվել են, միայն երկու հոգի են վիրավորվել։ Իրենք լավ չեն հիշում՝ ինչ է կատարվել։ Ասում են՝ երբ այդ անձրևը թափվեց, ամեն մեկս մի կողմ ենք փախել կամ էլ «վալնան» է շպրտել մի կողմ»,- ասում է Արսենը։

Որոնողական աշխատանքների արդյունքում 2020 թ. դեկտեմբերին մարմինները դուրս են բերել այդ տարածքից։

«Նորմալ աշխատանք ուներ, հիփոթեքով տուն էր ձեռք բերել։ Դեռ չէր էլ ավարտել վերանորոգումը։ Որդու մեկ տարեկանի օրը տեղափոխվեցին նոր տուն։ Որոշ ժամանակ հետո գնաց պատերազմ»,- պատմում է Արսենը։ 

Ասում է՝ եղբայրը կարող էր չգնար, բայց ընտրեց հայրենիքի պաշտպանությունը։

«Եղբայրս զոհվել է հերոսաբար, կռվել է մինչև վերջ, մինչև վերջ իր խոսքի տերն է եղել՝ չի թողել կամանդիրին ու տղաներին։

Բայց ես չեմ հավատում, որ եղբայրս զոհվել է։ Սպասում եմ իմ եղբորը»,- ասում է Արսենը։