Զրոյական քայլի դիդակտիկան Արմեն Պետրոսյանից
Անահիտ Ոսկանյան.- Վերհանելով այս բարդ իրավիճակում խնդիրները, քաղաքական ու ռազմական վերլուծաբանները, այնուամենայնիվ, ինչ-ինչ լուծումներ տեսնում են։ Դրանց չհասնելու պատճառը, կարծում եմ, դրանցից առաջ քայլի բացակայությունն է։
Այն, ինչ կատարվում է հիմա՝ անձերի նվիրումի, կամ քմահաճույքի (նայած անձ) ներկայացում է։
Որն է այն քայլը, որ պիտի անել, հասնելու փորձագետ-վերլուծաբանների առաջարկած լուծումների շարքին։ Այդ չնկատած քայլը ինձ համար ամենակարևորն ու ամենադժվարն է։
Արևելագետ, տարածաշրջանային հարցերով փորձագետ Արմեն Պետրոսյան,- Ըստ իս՝ այդ քայլն առավելապես գաղափարական հարթությունում է, քան պրակտիկ։ Եվս մեկ հանգամանք, որը չափազանց կարևոր է։ Ցանկացած առաջարկվող լուծում պետք է համադրելի լինի մերօրյա գլոբալ իրողություններին՝ այսինքն, հաշվի առնելով համաշխարհային զարգացումները, դեպի նոր աշխարհակարգ ընթացքը։ Հետևաբար այդ համատեքստում, ամեն բան պայմանական է, չկա ստատիկ իրավիճակ։
Ուստի, վերոնշյալը հաշվի առնելով, առաջնային խնդիրը համազգային չափելի նպատակի սահմանումն է՝ ի՞նչ ենք ուզում՝ որպես ազգ, որպես հասարակություն, որպես պետություն։ Քանի որ ցանկացած գործողության հիմքում նախանշված նպատակի իրականացումն է։
Ընդ որում՝ նպատակները պետք է լինեն ինչպես երկարաժամկետ, այնպես էլ կարճաժամկետ՝ հաշվի առնելով գլոբալ գործընթացները, որոնց մասին նշել եմ վերևում։ Եվ մի կարևոր հանգամանք էլ՝ մեր ունեցած խնդիրների ու գլոբալ իրողությունների պայմաններում հաջողելու առանցքային նախապայմանն ազգային միասնությունն է։
Որը չափազանց բարդ, բայց հնարավոր է։ Դա պայմանավորված է քաղաքական դերակատարների պայմանավորվածություններից և փոխադարձաբար տրվելիք հստակ երաշխիքներից։ Նպատակը կարճաժամկետ հեռանկարում բոլոր ռեսուրսներն արտաքին մարտահրավերների դեմ ուղղելն է՝ հստակ դերաբաշխմամբ։ Մինչև առավել ստատիկ պայմաններում արդեն ներքին խնդիրների վրա կենտրոնանալը։ Այս հարցում ամենաօբյեկտիվ խոչընդոտը համազգային հեղինակության բացակայությունն է, որը կկարողնար նման պառակտվածության անգամ ներքին թշնամանքի պայմաններում կազմակերպել երկխոսություն։ Բայց, ավա՜ղ, մեր օրերում չկա նման մեկը(վերջինը Շարլ Ազնավուրն էր), ուստի հիմնական ակնկալիքը նման պայմաններում պետության ընթացքի համար պատասխանատուների նախաձեռնողական գործելաոճն է, իսկ մյուս դաշտում արդեն առավել կառուցողական վարքը։
Իսկ որպես շարքային քաղաքացի՝ ընդհանրական նպատակս ժողովրդավարական, իրավական ուժեղ պետություն կերտելն է, որը բարդ բայց չափելի նպատակ է։ Մեզ պատուհասած խնդիրներին հանդիման՝ լուծումները հեշտ չեն լինելու, անկորուստ չեն լինելու...