Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Մեզ ասում են գնացեք, մեկ ամսից լավ պատասխան կստանաք, բայց մինչև այսօր մենք անհույս նստած ենք, օրերը գնում են, տարիները գլորվում են»,-ԱԱԾ-ի շենքի դիմաց ասաց Անհետ  կորած զինծառայող Հարություն Հակոբյանի մայրը, Հռիփսիմե Հակոբյանը:

Մեկ այլ ծնող՝ Անահիտ Ադոյանն էլ հավելեց. «Տեսել ենք, որ մեր երեխաներին ողջ և առողջ տարել են, պարզապես չեն ուզում, որ մեր երեխաները տուն գան, երևի՞ մեր երեխաներն ինչ-որ բան գիտեն, դրա համար պետք չէ, որ հիմա իրենք տուն գան»:

Նա տեղեկացրեց, որ հանդիպել է գերությունից վերադարձած զինծառայողների հետ, որոնք տեսել են, որ իրենց որդիները գերեվարվել են՝ ասելով, թե այդ պահին իրենք թաքնված են եղել և տեսել են 7 զոհ, որոնց ադրբեջանցիները 30-35 կենդանի մնացած զինվորների հետ միասին տարել են:

Անդրադառնալով սխալ ԴՆԹ-ներ տրամադրելու փաստերին Անահիտ Ադոյանն ասաց. «Ինչո՞ւ պետք է ես գիշերով գնամ արտաշիրիմում տեսնեմ, երբ այդ նույն մասունքը Կովսականի կոդերի մեջ է եղել և տվել են Տարիել Գասպարյանին, որը տանում հուղարկավորում է, և երբ արտաշիրիմումից հետո երեք մասունք համընկած է եղել տվել են մեր՝ քիմիկների խմբից Կարինե Ներսիսյանին: Եթե նրան է տալիս, ապա Գասպարյան Տարիելն ի՞նչ կապ պետք է դրա հետ ունենար: Մենք ոչ մասունքին ենք հավատում, ոչ պատերազմին: Եղել է ծախված պատերազմ»:

Անհետ կորածի մայրը հարց հնչեցրեց, թե ինչո՞ւ պետք է մտնեին մի գործընթացի մեջ, որում ծնողները չպետք է լինեին, ինչո՞ւ պետք է սեփական հետաքննությունն անցկացնեին:

«Ես դատաբժշկին ասում եմ, որ ԴՆԹ տվյալները սպխալ եք տալիս, եթե վաղը տվյալ տղան գա տուն, ի՞նչ եք ասելու, ինձ հարցնում է՝ ինչպե՞ս, չե՞ք ուրախանա: Ասենք, նման ոչխար կառույցին ես ինչ կարամ ասեմ»,-հայտարարեց Անահիտ Ադոյանը: