Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայերը Իսրայելը չեն սիրում։ Պատճառները՝ Թուրքիայի հետ սերտ համագործակցությունը, զենքի վաճառքը մեր թշնամուն,... «Կենցաղային» պատճառներից՝ խորամանկ են։

Չսիրելով հանդերձ՝ վերջերս սոցիալական ցանցերում Իսրայելին օրինակ բերողները շատացել են։ Ուրեմն եկել է ժամանակը այս նյութը գրելու, որի վերագիրը իմ ժամանակացույցի մեջ էր ամիսներ արդեն։

Չեմ երկարացնի, ընդամենը՝ ինչպես սկսեցին հրեաները իրենց Իսրայել պետությունը ստեղծել։ Շատ նման է պատմությանը, թե ինչպես Շուստովը իր, նաև՝ հայկական կոնյակը, դարձրեց ճանաչված, պահանջված, բրենդ։  Նա վարձեց կիրթ մարդկանց, ովքեր էլեգանտ հանգնված շրջում էին Եվրոպայի ու ԱՄՆ-ի բարձրակարգ ռեստորաններում, պատվիրում հենց այս կոնյակը, իսկ երբ պարզվում էր, որ չկա, վիրավորված դուրս էին գալիս ռեստորաններից, ասելով, թե՝ եթե աշխարհի ամենալավ կոնյակը չկա, ուրեմն ռեստորանը այն չէ։ 

Վերադառնանք Իսրայել։ Դարերով հրեաները երազում էին պետություն ունենալ ու թերևս սա առաջին ու կարևոր պայմանն էր։

Մենք երազում էինք մեր Արարատը ու հիմա մեզնից փորձում են խլել մեր այդ երազանքն էլ։ Ինչու՞։ Շատ, նույնիսկ ամեն բան կարող է սկսվել երազանքից։ Իսրայելը մեզ օրինակ։

Հրեաները վերադարձան, հավաքվեցին իրենց պատմական հայրենիքում՝ Ցֆատ քաղաքում։

Այնուհետև եկավ կոնյակի օրինակի այն մասը, երբ լավ հագնված մարդիկ մտնում էին բարձրակարգ ռեստորաններ, հարցնում հայկական կոնյակի մասին ու զայրանում դրա բացակայությունից. Բրիտանացի քաղաքական գործիչ Էդմոնդ Բյորկը  խորհրդարանում իր ելույթում ասաց, որ հրեաների ծանր վիճակի պատճառը  պետականության  բացակայությունն է

Թե ինչու այստեղ-այնտեղ բռնության ու կոտորածների էին ենթարկում հրեաներին՝ չեմ կարող ասել։ Գուցե նույն՝ «կենցաղային» պատճառներով՝ խորամանկ են, խելացի են, հավատարիմ են իրենց էությանը, արմատներին, չեն ձուլվում։

Ինչևէ՝  հակահրեականությանը ի պատասխան ստեղծվեց սիոնիզմը։ Եթե վախենում եք այդ բառից, ուղղակի ասեմ՝ նշանակում է Սիոնի լեզվով խոսողների իզմ։

Այսինքն՝ լեզուն կարևորվեց, դրվեց առաջին՝ ամենաբարձր աստիճանին։

Ու թեև շատերը, կասեի՝ բոլորը հրեաների երազանքը, ասեմ արդեն՝ ցանկությունն ու նպատակը, գնահատում էին որպես ուտոպիստական, այսինքն՝ անիրականալի, հրեա ուղեղները՝ (Հերցը) սկսեցին կազմել ու գրել պետության ստեղծման ծրագիրը։

Այսինքն՝ մշակվեց, նախանշվեց, հերթականցվեց այն կարգը, որով պիտի անցնել ու որը պիտի անել պետությունը հիմնելու համար։

Ծրագիրը նման չէր մեր կուսակցությունների նախընտրական ծրագրերին, այն գործուն էր, ներառում էր ուժեղ պետություն ունենալու հիմքերը ՝ սահմանադրություն, օրենքները, սոցիալ-տնտեսական կառուցվածք, ռազմական կազմակերպություն, ԴՐՈՇ։

Հասկանու՞մ եք. Սիմվոլներ, որոնցից մեզ այսօր թուրքերի դեսպանները փորձում են ու զրկում են՝ սիմվոլներ, իրավունքներ, պաշտպանություն, կեցություն։

Կարծում եմ արդեն կարդալու ընթացքում ակամա մտածում եք՝ սա ունենք, սա ունենք, սա ունեցել ենք...

Նկատեցիք, չէ՞՝ պատմական հայրենիք վերադարձ ու հոգևոր կենտրոնում միասնանալը արդեն կար։

Ու՝ դեռ հայտնի չէր, թե երբ կստեղծվի այդ հրեանիքը, տաս, քսան, հարյուր տարի հետո... բայց ծրագիրը, քայլերը արդեն կային։ ՈՒ Սիոնի լեզվով խոսողները  երեք հիմնական նպատակ դրեցին պետության կազմավորման հիմքում՝  նվազեցնել հրեաների նկատմամբ կիրառվող խտրականությունները, ձևավորել անկախ ազգային մշակույթ, մշակել է ազգային բնավորությունը։

Լեզու, ազգ, մշակույթ՝ միասնություն։

(շարունակելի)