Ձեր վստահելի աղբյուրը

ՄԱԿ ԱԽ հրատապ նիստն ավարտվեց։ Սոցցանցերի օգտատերերը՝ փորձագետներ, քաղաքական, հասարակական գոծիչներ, լրագրողներ ակտիվորեն քննարկում են հնչած ելույթներն ու նիստի արդյունքում ընդունվելիք հնարավոր հայտարարությունը։

«Սպասենք ՄԱԿ ԱԽ-ի հայտարարությանը: Չնայած նիստի ընթացքից որոշ բաներ կարելի է ենթադրել, թե ինչպիսին կլինի վերջնական մոտավոր հայտարարությունը, այնուամենայնիվ սպասենք տեքստին:

Եթե երկակի ստանդարտը, խորհուրդը, կոչը, հորդորը գերակշռեց առարկայական քայլերի պահանջին, ապա պրոցեսուալ առումով շոշափելի նպաստավոր փոփոխություն ակնկալել չարժի»,-գրել է անվտանգության հարցերով փոձագետ Վահագն Սարոյանը։

Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Անժելա Էլիբեգովան գրում է.

«ՄԱԿ-ը «Կենացների, մտահոգությունների ու երկու ժամ ոչինչի մասին խոսալու արվեստը» ժողովածու կարա թողարկի։ Առնենք, փեջի մեջ վառենք, տաքանանք ձմեռը»։

«Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արթուր Խաչարյանը գրում է.

«Խայտառակություն․․․ հավաքվեցին, խոսեցին, ցրվեցին։ ձեռի հետ էլ հիշեցրեցին, որ Փաշինյանը ճանաչել է Ադրբեջանի գերիշխանությունն Արցախի նկատմամբ»։

Փաստաբան Երվանդ Վարոսյանը ծաղրել է. «Իսկ Սնուպ Դոգը ՄԱԿ-ի ԱԽ նիստում ելույթ ունեցա՞վ»։

Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Տաթևիկ Հայրապետյանը գրում է.

«ՄԱԿ–ի ԱԽ քննարկումը Լաչինի միջանցքը բացելու հավաքական կոչ էր, բայց չկար խոսք այն մասին, թե ինչ կլինի, երբ Ադրբեջանն արհամարհի այս կոչը: Իմ կարծիքով՝ քննարկումը և հնչող ելույթների մեծ մասը համարժեք չէին Լեռնային Ղարաբաղում ստեղծված իրավիճակի լրջությանն ու սրությունը: Ելույթները մեծ մասը կրկնվում էին:

Բոլոր ներկայացուցիչներից ամենահստակը Ֆրանսիայի ելույթն էր: Բազմաթիվ այլ երկրներ ևս կոչեր արեցին Ադրբեջանին բացել միջանցքը ու կատարել ՄԱԿ–ի արդարադատության դատարանի որոշումը: Մոզամբիկը խոսեց միջազգային հանրության պատասխանատվության մասին:

Շատ մեծ բացթողում էր, որ չխոսվեց էթնիկ զտման իրական վտանգի մասին, որոնք ապացուցելի են Ադրբեջանի գործողություններով: Չխոսվեց նաև միջազգային մեխանիզմներով Բաքու–Ստեփանակերտ երկխոսության մասին: Միայն ռուսական կողմն ակնարկեց երկխոսության մասին՝ բնականաբար չխոսելով միջազգային մեխանիզմների վերաբերյալ:

Փոխարենը որոշ երկրների ներկայացուցիչներ կոչ էին անում Լաչինից բացի օգտագործել այլ ուղիներ, որոշներն էլ նշում էին Աղդամի ճանապարհի դրույթը: Սրա պատճառներից մեկն այն է, որ հայկական կողմը ներկայացնողները ասել են, որ մանդատ չունեն ու այս թեմայով հստակ հակափաստարկներ չեն ներկայացրել, իսկ ադրբեջանական կողմը դա արագորեն մտցրել է օրակարգ:

Արարատ Միրզոյանի ելույթը փաստերով էր հագեցած, կարևոր էր, որ խոսվեց Ցեղասպանության իրական վտանգի մասին, բայց ես չեմ հասկանում, թե ինչու չեն օգտագործվում նույն Ալիևի ելույթներից հատվածներ, որոնք Ադրբեջանի Ցեղասպան քաղաքականության լավագույն ապացույցներն են և ըստ իս՝ շատ տպավորիչ են:

Ադրբեջանի ներկայացուցիչը ավելի շատ պաշտպանվողի դերում էր, փորձում էր ժխտել ներկայացված փաստերը: Իրենք շարունակում են «խաղաղության» իմիտացիա անել՝ կոչ անելով «չխանգարել» իրենց միջազգային կոչերով:

Ինձ համար անհասկանալի էր, թե ինչու Թուրքիան՝ ԵՄ–ի հետ միասին որպես «չեզոք» կողմ խոսում իրավիճակի մասին ու երկրորդում Ադրբեջանի դրույթները: ԵՄ ներկայացուցչի ելույթը ուներ կարևոր արձանագրումներ, խոսվեց նաև Բաքու–Ստեփանակերտ երկխոսության մասին, կրկին նշվելով «միջազգային մեխանիզմների» մասին դրույթը:

Որպես ամփոփում կարող եմ ասել, որ քանի դեռ չի խոսվում իրական գործողությունների մասին, Բաքուն չի լսելու միջազգային կոչերը և չի գնալու միջանցքի բացմանը: Պետք է լինել հետևողական ու անհոգնել աշխատել Ադրբեջանի դեմ հստակ գործողությունների հասնելու հարցում՝ Արցախում վտանգավոր զարգացումները կանխելու նպատակով»։