Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ավստրիացի գործիչ Գյունտեր Ֆելինգերն այսօր գրառմամբ դիմել է Հայաստանին՝ կոչ անելով մտնել Հյուսիսատլանտային դաշինք։ Քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանին Panorama.am-ը  խնդրեց մեկնաբանել՝ ի՞նչ է սա նշանակում, որո՞նք են հայտարարության պատճառները։

Արմեն Բադալյան-Սա պատասխանն է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ շաբաթ օրը իտալական  La Repubblica թերթին տված հարցազրույցի, որտեղ  նա մասնավորապես հայտարարել է.
«Հայաստանի անվտանգային ճարտարապետությունը 99,999 տոկոսով կապված է եղել Ռուսաստանի հետ, այդ թվում՝ զենքի, ռազմամթերքի ձեռքբերման տրամաբանության մեջ: Բայց այսօր, երբ Ռուսաստանը զենք, զինամթերքի և ռազմամթերքի կարիք ունի, այս իրավիճակում հասկանալի է, որ եթե ուզենա էլ Ռուսաստանի Դաշնությունը չի կարող ապահովել Հայաստանի անվտանգության կարիքները: Այսինքն՝ այս օրինակը մեզ պետք է ցույց տա, որ անվտանգային ոլորտում կախվածություն կամ կապվածություն ունենալ միայն մի տեղից, դա ինքնին ռազմավարական սխալ է»։

Panorama.am-Այսինքն, Արևմուտքն օգտվո՞ւմ է հարմար առիթից։
Արմեն Բադալյան-Ոչ թե օգտվում են առիթից, այլ իրականացնում են այն քաղաքականությունը, ինչի համար 2018 թվականին այս ուժերին բերել են իշխանության։ Իսկ այս իշխանությանը բերել են երեք խնդիր լուծելու համար՝

առաջին, Արցախն Ադրբեջանի կազմում լինելու առանց ռուս խաղաղապահների երաշխիքների, ինչը հիմա փորձում են անել,

երկրորդ, Հայաստանում ստեղծել հակառուսական տրամադրությունների աճ, որի հետևանքը Հայաստան-ՀԱՊԿ հարաբերությունների գրեթե զրոյացումն է, ինչն այս պահին առկա է։ Գիտենք, որ Բելառուսում այս պահին տեղի են ունենում ՀԱՊԿ-ի զորավարժություններ, որին Հայաստանը չի մասնակցում, սա նշանակում է, որ Հայաստանը դուրս է գալիս ռուսական ռազամքաղաքական բլոկից,

երրորդը՝ Զանգեզուրի միջանցքի բացումն է։

Ահա ՆԱՏՕ-ի պաշտոնյայի այդ հայտարարությունը երկրորդ կետի հաջորդ փուլն է, որ հրավիրում են ՆԱՏՕ։ Իհարկե, սա չի նշանակում, որ վաղը Հայաստանին ՆԱՏՕ են կանչելու, քանի որ Վրաստանն ու Ուկրաինան արդեն տասը տարի դիմում են, բայց նրանց այդպես էլ չեն ընդունում, այնպես չէ, որ Հայաստանին հրավիրեցին ՆԱՏՕ, վաղն ընդունելու են։ Ուղղակի սա հաջորդ հոգեբանական, քաղաքական քայլն է այդ վեկտորն իրականություն դարձնելու։ Կրկնում եմ, նրանք չեն օգտվում առիթից, իրականացնում են այն, ինչի համար բերել են այս իշխանություններին։ Սա էական տարբերություն է։ Հայաստանի իշխանությունը միտումնավոր, կանխամտածված այդ գիծն է առաջ տանում, որի հերթական փուլն է՝ այն է Ռուսաստանի հետ անվտանգությունը կապելը համարում է ռազմավարական սխալ։ 

Panorama.am-Դուք նշեցիք Վրաստանի և Ուկրաինայի օրինակը։ Կարելի՞ է ասել, որ ՆԱՏՕ-ի պաշտոնյայի այդ հայտարարությունն ավելի շատ Ռուսաստանի դեմ է, քան հօգուտ Հայաստանի։
Արմեն Բադալյան-Այո, այս հայտարարությունն ավելի շատ Ռուսաստանի դեմ է ուղղված, քան ի աջակցություն Հայաստանի։ Եթե Հայաստանին աջակցելու նպատակ ունենային, վաղուց պատժամիջոցներ կիրառած կլինեին ու կստիպեին Ադրբեջանին բացել Արցախի ճանապարհը։
Բայց տեսնում ենք, որ նրանք հայտարարություններից բացի որևէ քայլ, որը բխի Արցախի ժողովրդի շահերից, չեն անում, բայց որը բխում է  իրենց շահերից, դա անում են։ Մասնավորապես, Լաչինի միջանցքի հարցը քննարկման առարկա են դարձնում ԱՄՆ Կոնգրեսի համապատասխան հանձնաժողովում։ Այիսնքն, այն հարցերը, որոնք կարելի է օգտագործել Ռուսաստանին հարվածելու համար, քննարկման առարկա դարձնում են։ Այո, այս հայտարարությունն ավելի շատ ուղղված է Ռուսաստանի դեմ, քան Հայաստանին օգնելու, որովհետև ոչ ոք Հայաստանին ՆԱՏՕ չի ընդունելու։

Panorama.am-Ձեր կարծիքով, ինչպիսի՞ն կլինեն իշխանության, ընդդիմության, փորձագիտական շրջանակների արձագանքները։
Արմեն Բադալյան-Ես գուշակություններ անել չեմ կարող։ Մի բան հստակ է, հասարակական դաշտը, ովքեր հակառուսական կամ սորոսական ուղղություն ունեն, կողջունեն, մյուսները՝ ոչ։

Panorama.am-Սորոսի հիմնադրամի հետ տարիներ շարունակ աշխատած մի քանի քաղաքացիներ այսօր հայտարարություն են տարածել՝ Հայաստանի իշխանություններից պահանջելով դադարեցնել ՀՀ անդամակցությունը ՀԱՊԿ-ին, լուծել Հայաստանի ԵԱՏՄ-ին անդամակցելու պայմանագիրը, դուրս գալ ԱՊՀ կազմից և այլն։ Որևէ կերպ այս հայտարարությունը կապ ունի՞ ՆԱՏՕ-ի պաշտոնյայի հայտարարության հետ, թե՞ նրանք գործում են առանձին-առանձին։
Արմեն Բադալյան-Նրանք առանձին չեն գործում, սա մեծ գործընթացի առանձին դետալ է, քանի որ Արևմուտքը Հայաստանում խաղադրույքն իրականացնում է ոչ միայն իշխանության միջոցով, այլև արևմտյան դրամաշնորհներ ստացող հասարակական կառույցների ու դրանց ներկայացուցիչների միջոցով, և իր համար ցանկալի դիրքորոշումները հնչեցնում է նաև նման գործիչների միջոցով։ Ընդհանրապես արևմտյան քաղաքական կենտրոնները Հայաստանում տարբեր գործիքներով են աշխատում, իշխանությունն առանձին գործիք է, սորոսական կամ արևմտյան դրամաշնորհներով աշխատող ՀԿ-ներն ու ԶԼՄ-ները մեկ այլ գործիք են, ընդդիմության մեջ կան ուժեր, որոնք հակառուսական կամ արևմտամետ դիրքորոշում ունեն, դրանք առանձին գործիք են, որոնցով Արևմուտքն իր գործունեությունն է իրականացնում այստեղ։ Ես չեմ ասում դա լավ է կամ վատ, ես ասում եմ՝ փաստ է։