Նոր շունչ՝ տեքստիլի թափոններին, նաև վերմակ, բարձ, նորացված հագուստ՝ արցախցիների համար
Բժիշկներ, տնտեսուհիներ, դիզայներներ, հաշվապահներ,բանասերներ, դերձակներ և այսպես տարբեր մասնագետիտությունների տեր մի քանի տանսնյակ քաղաքացիներ հավաքվել են մեկ գաղափարի շուրջ՝ տեքստիլի թափոնին տալ նոր կյանք, ստեղծել նոր իրեր, որոնք պիտանի կլինեն օգտագործման համար»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց «Լաթե» բնապահպանական, հասարակական կազմակերպության հիմնադիր Սուսաննա Ամիրխանյանը, որը մասնագիտությամբ բանասեր է։
Նրանց միավորման պատճառը եղել է 44-օրյա պատերազմը, երբ աջակցության նկապատով հագուստի հավաքագրման կետերում մեծ քանակությամբ ոչ պիտանի հագուստ է հավաքվել, որոնք կարող էին հայտնվել աղբամանում։ Տիկին Սուսաննան համացանցի միջոցով իր շուրջն է հավաքել գաղափարակիցներին, որոնք տեքստիլի թափոններին նոր կյանք տալով վերածել են այն վերմակների, բարձերի, խոհանոցային իրերի։
«Ամեն մեկն աշխատում է իր տանը, բայց մենք կապի մեջ ենք համացանցի միջոցով։ Հանդիպում ենք ժամանակ առ ժամանակ, օրինակ՝ պատերազմի շրջանում հանդիպեցինք։ Պատերազմի ընթացքում գլխարկների մեծ պահանջարկ կար՝ սաղավարտի տակից կրելու համար։ Մեզ մոտ հավաքված տրիկոտաժե շապիկներից, որոնք մուգ գույնի էին, աղջիկների հետ սկսեցինք արագ կարել գլխարկներ։ Մեկ օրվա ընթացքում տալիս էինք 40-50 գլխարկ։ Կամավորների միջոցով այն տեղ էր հասցվում։ Չգիտեմ դրանք տեղ հասել են, թե՝ ոչ, բայց մեծ ցանկություն կար տղաներին ապահովել անհրաժեշտ իրերով։ Նաև կարիք կար քնապարկերի, շատ հաստ բրեզենտե ՝ անջրաթափանց կտորից կարեցի այդ քնապարկերը։ Շատ բարդ էր տնային պայմաններում այն կարելը»,- պատմեց Սուսաննա Ամիրխանյանը։
Այս ընթացքում հասցրել են հասարակական կազմակերպություն հիմնել՝ «Լաթե» անվամամբ, քանի որ, ինչպես տիկին Ամիրխանյանն է ներկայացնում, լաթերին են նոր կյանք տալիս։ Աշխատում են հասարակական հիմունքներով, երբեմն՝ իրենց միջոցներն են ներդնում։Այս օրերին էլ ուժերը միավորել են՝ արցախցիներին օգնելու համար։
«Համախմբված ընդունում ենք հագուստ, տեսակավորում, բաժանում արցախցիներին։Ինչ-որ առումով կարելի է ասել, որ մենք նախևառաջ մեզ «բուժում» ենք՝ մադկանց ցանկությունները կատարելով, օգնելով։ Թերապիայի նման մի բան է»,- ժպտալով պատմում է Սուսաննա Ամիրխանյանն ու շարունակում․ «Երբ կանայք գալիս են հագուստ ընտրելու, այդ պահին մեզ զգում ենք ամենաբրենդային խանութում, քանի որ այդ կնոջը պետք է այնպես գեղեցիկ հագցնել, որպեսզի նա հաճույքով դուրս գա մեր մոտից։ Անշուշտ, հաճելի է, երբ միմյանց օգնելով, փորձում ենք դուրս գալ այս ծանր վիճակից»։
Վաղ առավոտից՝ ժամը 7-ից մինչև գիշերվա մեկը, իր բնակարանից, որտեղ կուտակել է հավաքարված հագուստներն ու սորտավորել՝ պիտանին ոչ պիտանիից, տրամադրել է արցախցի ընտանիքներին։ Այժմ աշխատանքը շարունակվում է, սակայն այլ հասցեից, քանի որ տիկին Սուսանան արդեն մեկնել է Երևանից։ Գործը շարունակում են գաղափարակիցները՝ Գուսան Շերամի 27/18 հասցեում։
«Բրյուսովի համալսարանի մոտ անձրևի տակ մեծ քանակությամբ հագուստ էր մնացել։ Այդ հագուստն ամբողջությամբ տարանք մեր կազմակերպություն, լվացինք, չորացրեցինք, տեսքի բերեցինք և արցախցիները սկսեցին մեզ մոտ գալ ընտանիքներով։ Չեմ գրանցել որևէ մեկին, բայց օրվա ընթացքում առնվազն 10-ը ընտանիք գալիս էր, միջինում յուրաքանչյուր ընտանիք բաղկացած էր 4-5 հոգուց, որոնց մենք կարողացանք ապահովել հագուստով։ Մինչ այսօր դեռ գալիս են, արդեն այլ՝ Շերամի 27/18 հասցե։ Մեծ պահանջարկ կա տաք հագուստի, վերարկուների, ցածր կոշիկների և սպորտային հագուստի»,-ասաց Ամիրխանյանը։
Մեր զրուցակիցը նշեց, որ հաճախ հանձնման կետեր բերվել են հետքերով կամ չափազանց մաշված հագուստ, որոնք ենթակա են վերամշակման։ Դրանցից կստեղծվեն պիտանի իրեր, որոնք ևս կտրամադրվեն արցախցիներին։
«Այն ինչ մեզ հանձնում են շատերը լաքաներով են կամ մաշված, պարզ է, որ դրանք կգնան վերամշակման։ Մեզ հանձնել են մեծ քանակի վերնաշապիկներ, որոնք մաշված չեն և լավ տեսք ունեն։ Շատ քիչ մարդիկ են ցանկացել վերնաշապիկ վերցնել, քչերն են հագնում։ Հիմա սկսում ենք մտածել, որ այդ վերնաշապիկներից պատրաստենք վերմակներ, որոնք ևս կնվիրաբերենք արցախցի քույրերին ու եղբայրներին։ Ճիշտ է շատ աշխատատար է՝ մանրացնել կտորները, հետո միմյանց միացնել, բայց այս դեպքում մենք կփրկենք բնությունը վերնաշապիկներից, միևնույն ժամանակ կստեղծենք պիտանի իրեր, ինչը շատ կարևոր է»,- նշեց տիկին Սուսաննան։
ՀԿ հիմնադիրը նաև ափսոսանք հայտնեց, որ չունեն համապատասխան՝ կտորը մանրացնող սարքավորումներ, որոնք կթեթևացնեն իրենց գործը։Նա հույս հայտնեց, որ բարերարների միջոցով մի օր կհավաքվի համապատասխան միջոցներ՝ թանկարժեք սարքավորումները ձեռք բերելու նպատակով։
Դրանց առկայության դեպքում կամավորների աշխատանքն էլ ավելի արդյունավետ կլինի։
Լուսանկարները՝ Կարինե Ավանյանի
Լրահոս
Տեսանյութեր
Եթե այսպես շարունակվի, Հայաստանը կարժանանա Արցախի ճակատագրին. Հրայր Ուլուբաբյան
