Ձեր վստահելի աղբյուրը

Պետդումայի ԱՊՀ գործերով, եվրասիական ինտեգրման և հայրենակիցների հետ կապերի հանձնաժողովի նախագահի առաջին տեղակալ Կոնստանտին Զատուլինը «Խոսում է Մոսկվան» ռադիոկայանի ուղիղ եթերում մեկնաբանել է Հայաստանի հետ հարաբերություններում առկա խնդիրները։

- Չե՞նք պատրաստվում այս ամբողջ ընթացքում սրել իրավիճակը:

-Դե, նախ ուզում եմ ասել, եթե նախկինում, երբ ես խոսում էի այս մասին, զգուշացնում էին Փաշինյանի իշխանության գալուց հետո, ինձ ասում էին՝ Դուք իրականության հետ լավ չեք, նրան ժողովուրդն է աջակցում, մենք չենք կարող, այսպես ասած, համագործակցեք ընդդիմության հետ, մենք սկզբունքային գիծ ունենք, աշխատում ենք ղեկավարների, պաշտոնական իշխանությունների հետ։

2020 թվականին նա տապալեց ռազմական գործողությունները, կարծում եմ՝ միտումնավոր այն արեց, քանի որ պետք է ազատվեր Ղարաբաղից։ Ասացինք՝ դե գիտեք, այստեղ չենք կարող... Դրանից հետո գնացին ընտրության։ Ընդդիմությունը դիմեց մեզ և խնդրեց, որ ինչ-որ կերպ տեսանելիորեն աջակցենք իրեն։ Ասացինք՝ ոչ մի դեպքում, դուք ինչ եք խոսում, եթե Փաշինյանին ինչ-որ բան պատահի, նա ստորագրել է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին Ղարաբաղում պատերազմի ավարտի այս պայմանագիրը, ստորագրած երեքից մեկն է։

-Դե, մեկ ուրիշը կվերաստորագրեր:

– Եթե նա չլինի, ապա նորից կսկսվեն ռազմական գործողություններ, մենք կներգրավվենք, մեզ կներքաշեն, մենք չենք ուզում, որ մեզ ներքաշեն, մենք մեր գործերն ունենք, այնպես որ ձեռք մի՛ տվեք նրան։ Դե, հասել ենք նրան, որ արդեն դասագրքերն այլևս չեն ընդունվում։

– Դասագրքեր չեն այնտեղ, զենքի թեմա էլ է եղել։ Հիշում եք, Փաշինյանը վերջերս հայտարարեց, որ իրենք օտարերկրյա զենք են գնելու, քանի որ ռուսականը այնքան էլ լավը չէ։ Բայց պարզվում է, որ այն եղել է օրիգինալ փաթեթավորման մեջ, այսինքն՝ նույնիսկ չեն էլ բացել։

- Դա իրականում այնքան էլ պարզունակ չէ: Եվ ասել, որ նա չի օգտագործում այն հիմքերից, որոնք մենք ստեղծում ենք իր համար…Իսկ մենք այդ պատճառներ ստեղծում նրա համար... Այո, մեզանից զենք են գնել։ Ուկրաինայում հատուկ գործողության պատճառով մենք հետաձգում ենք դրա առաքումը։ Նրանք օգտվեցին դրանից՝ ուրիշներին դիմելու համար:

Այո, մենք մեր խաղաղապահներին Լեռնային Ղարաբաղ ենք մտցրել՝ ելնելով պատերազմի արդյունքներից և երկու կողմերի հետ պայմանավորվածություններից, որից հետո Փաշինյանը հայտարարեց, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի ներքին խնդիրն է, և ինքը կասկած չունի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության հարցում։ Անմիջապես մենք հայտնվեցինք շատ տարօրինակ դերում, այնտեղ մեր զինվորականները, ոչ թե որպես երկու կողմերի բաժանարարներ էին, այլ՝ որպես ընդհանրապես մանդատ չունեցող մարդիկ։ Եվ մենք նորից հայտնվեցինք մի իրավիճակում, որ ստիպված ասացինք՝ լավ, քանի որ Փաշինյանն է ասել, իսկ նա ամենագլխավոր հայն է, նշանակում է՝ այդպես է։

Ի՞նչ իմաստ ուներ, որ մենք հետևեինք Փաշինյանի օրինակին: Մենք պետք է պաշտպանեինք մեր վարկածը՝ մենք այնտեղ ենք, քանի որ առանց մեր ներկայության այնտեղ մշտական բռնության և արտաքսման սպառնալիք կաառաջանար։

Ինչ է պատահել? Ինչ եղավ, որ այսօր ԼՂ-ում ոչ մի հայ չկա, հարյուր հազար մարդ վերցրեց ու հեռացավ։ Այն իրական տեղահանություն է Ադրբեջանի գործողությունների ազդեցության վերքո, որի հետ մենք չենք վիճել այս հարցում՝ ստանձնելով խաղաղապահ գործառույթները: