Ինչու գերիների փոխանակություն սկսվեց. Քաղաքագետ
«- Ինչու է Ալիեւը գնում արտահերթ ընտրությունների
- Ինչու գերիների (կամ ոնց ուզում եք անվանեք) փոխանակություն սկսվեց»,- այս հարցադրումներ է անում քաղաքագետ Ստեփեն Դանիելյանն ու ներկայացնում իր վարկածը.
«Ընդհանրապես, ցանկացած տեսակետ, եթե հավաստի ինֆորմացիա չէ, վարկած է։ Սա էլ դիտարկեք որպես վարկած։
Ինչ որ կատարվեց 2018-ից հետո, այդ թվում նաեւ պատերազմը, հիմնականում պայմանավորված էր կոմունիկացիաների խնդրով։
Ռուսաստանին պետք էր սերտացնել հարաբերությունները Թուրքիայի հետ (գազամուղ, սանկցիաները շրջանցում եւ այլն), նաեւ Ադրբեջանի միջոցով դուրս գալ Իրան ու Պարսից Ծոց։ Դրա գինն Արցախն էր։ Կարող էր մեզ համար ավելի քիչ ցավալի լուծում լիներ, եթե նախորդ իշխանությունն այդքան վախկոտ ու անճարակ չլիներ, իսկ ներկայինս' հակաազգային։
Գանք հիմիկվա վիճակին։ Ադրբեջանն Արցախի դիմաց գին ունի վճարելու, դա Ռուսաստան-Իրան երկաթգիծն է, որը Ռուսաստանի ու Իրանի համար կենսական է, սակայն դրան դեմ է Միացյալ Նահանգները։
- ԱՄՆ-ի համար կարեւոր է, որ հիմնական բեռնափոխադրումները իրականացվեն ծովով, որն ինքը վերահսկում է, իսկ ցամաքային կոմունիկացիաները թուլացնում են իր տնտեսական, ֆինանսական ու աշխարհաքաղաքական հեգեմոնիան։
Առավել եւս, որ Սուեզի ջրանցքի բեռնափոխադրումները Եմենի հուսիտների նշանառության տակ է հայտնվել, իսկ Պարսից Ծոցը' Իրանի: Այս առումով Իրան-Ռուսաստան ցամաքային կապը կարող է զգալիորեն դրանց փոխարինել' փոխելով աշխարհաքաղաքական դասավորվածությունը։
Այսպիսով, արցախյան պատերազմի ժամանակ Արեւմուտքի Ադրբեջանին սատարելով, որպեսզի Ռուսաստանին դուրս մղի Հարավային Կովկասից, իրականում մեծ հնարավորություններ բացեց հենց Ռուսաստանի ու Իրանի համար։
Ալիևը հիմա ակցանի մեջ է՝ մի կողմից Ռուսաստանի ու Իրանի, մյուս կողմից ԱՄՆ-ի միջև և փորձում է ժամանակ շահել, որովհետև երկու կողմերից էլ պահանջում են կողմնորոշվել։ Ցանկացած կողմից հարվածը կարող է ցավոտ լինել։
Թուրքական Աշխարհի նախագիծն էլ հարցականի տակ է հայտնվել, բայց դա առանձին թեմա է»։
Լրահոս
Տեսանյութեր
Օր չկա, որ մենք փողոցում չտեսնենք բողոքի դուրս եկած տարբեր խմբեր. Բագրատ Սրբազան
