Փաշինյանը՝ Կարմիր զգեստով ճամփորդներին հանդիպած ցուլերի ու Սահմանդրության փոփոխության մասին
«Սահմանադրության թեման ՀՀ-ում միշտ կենդանի է եղել ամենատարբեր առիթներով»,- «Հանրային ռադիոյի» ուղիղ եթերում պատասխանելով հարցին, թե արդյո՞ք անհրաժեշտ է նոր Սահմանադրություն, ասաց Նիկոլ Փաշինյանը։
Նա հիշեցրեց, որ 2018թ․-ից հետո եղել են կարծիքներ, որ պետք է փոխել Սահմանադրությունն ու վերադառնալ կիսանախագահական համակարգին։
«Ես այդ գաղափարը չէի կիսում։ Պատերազմից հետո նորից հնչեց այդ գաղափարը, որ եթե ունենային կիսանախագահական համակարգ գուցե ամեն ինչ այսպես չստացվեր։ Եթե անկեղծ ասեմ՝ անմիջապես պետերազմական շրջանում այդ փաստարկները ճիշտ են, գուցե թերագնահատել եմ այդ հանգամանքը, որովհետև գերագույն հրամանատար-բանակ հարաբերությունները երբ, ինչպես է գործում և այդ ուղղահայում էլ ճեղքեր կան, որոնք նույնպես 44-օրյա պատերազմի ժամանակ ի ցույց դրեցին։ Բայց ընդհանրապես վերջին շրջանում խոսել եմ նոր Սահմանադրություն ունենալու մասին։ Եթե հարցեք,թե ինչով է պայմանավորված նոր Սահմանադրությունը։ Մենք քաղաքացու և պետության միջև ճեղք ունենք։ Այդ ճեղքն արտահայտվում է լեգիտիմությամբ, որովհետև ՀՀ Սահմանադրությունը, որն ընդունվել է 1995թ․-ին և մի քանի անգամ փոփոխվել է, այն երբեք չի ընդունվել այն պայմաններում և միջավայրում, երբ ՀՀ քաղաքացին ինքն իրեն ասի, որ գնացի քվեարկեցի և ընդունեցի Սահմանադրություն։ Այսինքն՝ ես գնացի և արձանագրեցի իմ պայմանավորվածությունը քաղաքացիների ու պետության հետ, որ միասին հարաբերվում ենք այսպես և ապրում ենք այսպես»,- ասաց Փաշինյանը։
Նրա խոսքով՝ պետք է ֆիքսել,թե որն է այն պահը, երբ ոչ պետական ժողովրդից վերածվում ենք պետականի։
«Այդ պահը՝ սահմանադրական հանրաքվեն է, երբ մարդը գնում է ազատ կամքով, առանց կեղծիքների, ձեռք է բերում պայմանավորվածություն»։
Ինչ վերաբերում է հարցին,թե արդյո՞ք Սահմադրության փոփոխությունն արվում է արտաքին ճնշումների ներքո, մասնավորապես՝ Ադրբեջանի, Փաշինյանն ասաց․
«Մենք գիտենք , որ ագրեսիվ միջավայրում ենք։ Մեր խնդիրն է հասկանալ,թե ինչու է մեր միջավայրն ագրեսիվ մեր նկատմամբ։ Կոպիտ օրինակ բերեմ՝ պատկերացրեք երկուսով քայլում ենք նույն ճանապարհով և տեսնում ենք, որ ճանապարհի երկու եզրերին ցուլեր են կանգնած։ Նայում ենք իրար և տեսնում ենք, որ երկուսս էլ կարմիր զգեստներով ենք, ընդ որում՝ ոտքից գլուխ։ Այդ կարմիր զգեստն ինձ համար գործել է իմ սիրելի տատիկը, որը չկա, Աստված հոգին լուսավորի, և շորն ինձ համար թալիսմանի նշանակություն ունի, ամբողջ կյանքում ինձ ուղեկցել է։ Այդ ճամփորդության մեջ Ձեր զգեստը Ձեզ ջերմացնում է։ Այստեղ է , որ պետք է միասին քննարկել և որոշում կայացնել։ Ես կարող եմ ասել, որ այս զգեստն ինձ համար թանկ է և այս շորով պետք է գնամ։ Իմիջայլոց ասեմ՝ բոլորս էլ այդ ենք ասել և ասում։ Ես ինքս ընդդիմադիր եղած ժամանակ, վարչապետ եղած ժամանակ այդ եմ ասել և ասում։ Մենք այդ կարմիր շորը կարող ենք փոխել , հրաժարվել, փաթեթավորել որպես մասունք, շատ հարազատ մի բան, բայց շրջանառությունից հանել, ընկալել որպես պատմության ու անցյալի մի մաս և զգեստավորվել այն միջավայրին համապատասխան, որում պատրաստվում ենք գործել։ Այս կարմիր զգեստով տարբերակում 100 տոկոսով կարող եմ երաշխավորել, որ չենք անցնի այդ ճանապարհը, զգեստափոխվելու տարբերակով էլ չեմ կարող 100 տոկոսով երաշխավորել, որ մենք կանցենք այդ ճանապարհը։ Բայց եթե կա անցնելու տարբերակ, ապա երկրորդ տարբերակով է։ Այս կարմիր շորի մասին խոսակցությունը նշանակում է, որ մենք ոչ պետական մտածելակերպից անցում ենք կատարում պետական մտածելակերպի։ Հասկանում ենք, որ խնդիրը միայն մենք չենք, հաջորդ սերնդի առջև մեր ունեցած պատասխանատվությունն է»։
Լրահոս
Տեսանյութեր
Նարեկ Մալյանն ազատության մեջ է
