Ձեր վստահելի աղբյուրը

Այսօր տեղի ունեցած քննարկմանը հնչեց Ղարաբաղյան շարժման շեփորի ձայնը։

«88-ին մեր ազգը դարձել էր մեկ սիրտ, մեկ հոգի։ Կա մի սիմվոլ, որը բոլորի ոգին տակնուվրա է անում։ Չգիտեմ, ձեր հոգին տակնուվրա կանի՞, թե՞ ոչ...»,- ասաց «Հայ ազգային կոնգրես» կուսակցության փոխնախագահ Արամ Մանուկյանն ու հեռախոսով միացրեց շեփորի ձայնը։

Ներկաները ոտքի կանգնեցին և ձեռքները բռունցք արած պարզեցին վեր։

Արամ Մանուկյանն ասաց. «1988 թվականին սկսվել է հայ ժողովրդի պատմության ամենալուսավոր էջը։ 88-ից սկսած 10  տարվա ընթացքում հայ ժողովրդի կենսագրության մեջ տեղի են ունեցել ամենաշատ իրադարձությունները։

Ի՞նչ է 1988-ը։ Այն, որ պետություն ստեղծվեց, պետականություն ունեցանք, Ղարաբաղում հաղթեցինք, ստեղծվեց մի ամբողջ  պետական համակարգ»։

Արամ Մանուկյանն ասաց, որ 88-ի շարժմանն ուրիշ կողմից է մոտենում, որն իր համար ավելի կարևոր գնահատական է․ «Մեր ժողովուրդը մշտապես իր ողջ կենսագրության ընթացքում փնտրտուքի  մեջ է եղել, փորձել է տեղ գտնել հյուսիսում, հարավում, արևելքում, արևմուտքում։ 88 շարժումը  միակ և արդյունավետ շարժումն էր, որ այս բարդույթը ջարդեց, կարծրացած մտածողությունը՝ հայը պետք է տեր փնտրի Հայաստանից դուրս, ջարդվեց»։

Նա նաև ընդգծեց, որ 88-ի շարժումն իրատեսական էր,  երբեք ժողովրդին չտարավ արկածների իր իրատեսական, ճիշտ գործունեության արդյունքում։

«Ղարաբաղյան  շարժման գաղափարներից մեկը  և հաղթանակեց այդ գաղափարը, որ բոլոր հարևանների հետ պետք է ունենալ բարիդրացիական  հարաբերություններ։ Հիմա,  իհարկե, այնպիսի վիճակ է, որ սա չաշխատող է, բայց մեկ է՝ երբևէ գալու է այն պահը,  որ հայ ժողովուրդը և Ադրբեջանի, և Վրաստանի, և Իրանի,  և Թուրքիայի հետ պետք է ունենա  հարաբեություններ, գոնե տնտեսական, բարիդրացիական հարաբերություններ»,- ասաց Ա. Մանուկյանը։

Ըստ քաղաքական գործչի,  հայ ժողովուրդը պետք է իր քայլերը համապատասխանեցնի իր ուժերի, հնարավորությունների հետ. «Արա այնքան, ինչքան կարող ես, ոտքերդ մեկնիր այնքան, ինչքան թույլ է  տալիս քո վերմակը, երբեք մի գնա հեքիաթների, միֆերի, հրաշքների հետևից։ Սա պետական կառավարման մեթոդ չէ։ Անձը, ՀԿ-ն, գրողը կարող է այդպես մտածել, բայց  պետության ղեկավարը, պետական իշխանության կրողներն իրավունք չունեն  արկածախնդրական քայլեր անել, որոնք կարող են անդրադառնալ ժողովրդի պատմության, հետագայի վրա, ինչի  վկան ենք մենք այսօր։

Հայաստանի իշխանություններն այսօր քայլեր են անում,  որոնք մեր ռեսուրսներին համապատասխան չեն, իրենք մարտահրավեր են  նետում աջ ու ձախ, թշնամիներ, հակառակորդներ են վաստակում, հակառակ  ուղղության գնալու փոխարեն։ Այսօրվա քաղաքականության հիմնական ուղղությունները  հակասում են շարժման գործընթացին։

Մենք պետք է տեր կանգնենք պատմական արժեքներին, որովհետև  պատմական արժեքները, պետականությունը հավերժ չեն լինում,  դրանք կարելի է  կորցնել, եթե տերը տեր չի կանգնում, իսկ տերը ժողովուրդն է։ Բոլորով տեր կանգնենք  ղարաբաղյան շարժման գաղափարներին, սկզբունքներին, եթե ուզում ենք շարունակենք մեր պետությունը, պետականությունը»։