Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ուզում են ստեղծել ուսանողական քաղաք։ Գուցե գաղափարը լավն է, որպեսզի տարբեր կրթական օջախներ լինեն մեկ տարածքում, մեկ միջավայրում։ Բայց արդյո՞ք եթե մենք, օրինակ, արվեստի բուհերը հանում ենք քաղաքից դուրս կամ ծայրամաս, օգնում ենք  երաժշտական կրթության  որակի բարելավմանը։ Իհարկե, ոչ»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց  Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական դպրոցի տնօրեն,  Երևանի Կոմիտասի անվան կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր,  «Հայաստանի փոքրիկ երգիչներ» երգչախմբի գեղարվեստական ղեկավար ու գլխավոր դիրիժոր Տիգրան Հեքեքյանը։

Նա ընդգծեց, որ հասարակությունը ծանոթ չէ, չի ներկայացվել, թե ինչ նպատակով  են ուզում ստեղծել Ակադեմիական քաղաքը։

«Բայց քանի որ վերջին շրջանում այն ամենը, ինչ որ արվում է, արվում է, ըստ ինձ, ոչ նպատակային... Այսինքն գուցե նպատակ կա, բայց մենք այդ նպատակին ծանոթ չենք,  մեզ այդ նպատակը չի հրամցվում։ Դրա համար ասեկոսեների առիթ է տալիս, ընդհուպ մինչև Կոնսերվատորիան փակում են։

Պետք է հասկանալ նպատակը, նպատակը ոչ ոք չգիտի»,- ասաց մաեստորն։

Տ.Հեքեքյանը նշեց, որ խորհրդային տարիներին մշակութային գլխավոր օջախները, բուհերը  կենտրոնում են կառուցվել, այսինքն խորհրդային տարիներին մշակույթն էր կարևոր։ Եթե  հիմա որոշում են կենտրոնից հանել, նշանակում է, ուղղակի  ձևական վերաբերմունք ունեն մշակույթի հանդեպ։

«Այսօր մեզանում միջին, բարձր օղակներում պետական պաշտոն զբաղեցնող շատ մարդիկ կան, որոնք անհասկանալի կրթութամբ են, կամ ունեն կրթություն, բայց չունեն փորձառություն, ունակություններ, գիտելիք և իրենք,  չգիտես ինչու, որոշում են, որ իրենք խելացի մի բան են անում և հետո մի ամբողջ հասարակություն ճռռում է այդ իրենց գաղափարի հետևանքով։

Պետք է հասկանալ՝ ամեն բան, նույնիսկ լավ բան, ով, ինչպես, երբ են իրականացնալու։ Ես բոլորովին չեմ զարմանա, եթե  այդ քաղաք կոչեցյալը դեռ չսարքած, որոշեն ինչ-որ բան տեղափոխեն»։

Նրա կարծիքով, պետական կառույցները պետք է փոխեն իրենց ձեռագիրը, հասկանան, որ իրենք չէ, որ ամենախելոքն են. «Երբ որ պետական պաշտոնյան կարծում է, որ ինքն ամենախելոքն է, դատապարտված է  ոչ միայն ինքը, այլ մի ամբողջ հասարակություն։ Պետք է հասկանալ՝ հասարակությունը հիմար չէ, կան մասնագետներ, պետք է նստել, զրուցել, լսել, իսկ եթե չկա այդ բանը, ուրեմն մենք մտածում ենք՝ սա միտում է, որոշել են՝ իրենց շենքը պետք է, իրենք բոլոր ճանապարհներով պետք է շենքերն ազատեն, քանի որ քաղաքի կենտրոնի շենքերն իսկապես գանձ են։

Այս մի փոքրիկ տարածքում՝ Կոնսերվատորիա, 90-ամյա պատմություն ունեցող Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական դպրոց, տասնամյակների  պատմության ունեցող Պարարվեստի ուսումնարանը, Ֆիլհարմոնիկի դահլիճը, օպերային թատրոնը։ Մի միջավայր է։ Ի՞նչ ենք անելու։ Կոմիտասի արձանն էլ պատահաբար  չի տեղադրված Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի դիմաց։ Դե արձանն էլ հետը տեղափոխենք։ Սա միջավայրի փոփոխություն է։ Ի՞նչ են դնելու տեղը, ինչ որ մի բա՞նկ, հյուրանո՞ց։ Ցավում եմ »։

Տիգրան Հեքեքյանը համոզված է՝ ուսանողների, դասախոսների ընդվզումը կարող է արդյունք տալ, եթե կարողանան իրենց բողոքն համախմբված արտահայտել։

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում։