Ձեր վստահելի աղբյուրը

Նիկոլ Փաշինյանը վերջին հարցազրույցի ժամանակ ասաց, որ Ադրբեջանի հայտարարած  գյուղերը ՀՀ տարածքում չեն գտնվում։ Այդ հայտարարությունից հետո, փորձագիտական հանրությունը սկսեց քննարկել, որ վերանշյալ գյուղերը Հայաստանի համար ռազմավարական նշանակություն ունեն։

Panorama.am-ը «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Վիտալի Մանգասարյանն հարց ուղղեց, թե ինչպե՞ս է վերաբերում Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարության և արդյոք զավեշտ չէ՞, որ մենք փորձում ենք մեր գյուղերի՝ ՀՀ-ում լինելու անհրաժեշտությունը նրանց ռազմավարական նշանակությամբ հիմնավորել։ Դա նույնն է, որ մայրը իր երեխային իր կողմից չսպանելը սիրուն աչքերով հիմնավորի։

«Խնդրին մի քանի դիտանկյունից նայենք։ Առաջինը, որ Տավուշի թևում մեր ունեցած դիրքերը կարելի է ասել, որ  մերօրյա, իրականության մեջ Հայաստանի մեր ամենաամրապնդված դիրքերն են։ Իզուր չէ, որ հակառակորդը  մի քանի տարբեր առիթներով, երբ փորձում էր ինչ-որ գործողություն իրականացնել, անհաջողության էր մարտնվում։ Սա խոսում էր նրա մասին, որ մենք այնտեղ ունենք լավ  կահավորված ինժեներական կառույցներ, գերիշխող դիրքեր, նրանց շարժին հետևելու համար համապատասխան տեխնիկական միջոցներ կան տեղադրված և այս ամենն օգնում է, որ հնարավորինս ամուր լինի սահմանային այդ հատվածը։

Եթե մենք գալիս ենք ու ասում ենք, որ այդ գյուղերը պետք է հանձնենք թշնամուն, այն իրենից ենթադրում է, որ ամբողջ մեր անվտագային ճարտարապետությունն այդ հատվածում խախտվում է։ Դրան գումարած՝ թշնամին վերահսկողություն է ունենում ռազմավարական կարևոր ճանապարհների նկատմամբ։ Գիտենք, որ այդ հատվածով է անցնում Հայաստանը Վրաստանին կապող ռազմավարական ճանապարհներից մեկը։ Այսինքը, թույլ տալ, որ հակառակորդը վիզուալ տեսադաշտում պահի մեր ստրատեգիական նշանակության նմանօրինակ ենթակառուցվածքները՝ միջնաժամկետ կտրվածքներում բերելու է կործանարար հետևանքների։

Եթե վերլուծենք Ալիևի հայտարարությունները Սև լիճ-Խոզնավար հատվածի վերաբերյալ, երբ խոսք էր գնում դիքերը հետ քաշելու և հետ գնալու տրամաբանության մասին, նա ասում էր, որ այդտեղից դուրս չեն գալու, որ եկել հասել են այդտեղ, որ վիզուալ կարողանան դիտարկել Հայաստանում տեղի ունեցող շարժերն ընդհանուր առմամաբ։ Ոչ թե տեխնիկական միջոցներով կամ այլ սարքերով, այլ վիզուալ իրենց զինվորի տեսանելիության դաշտում պահեն որպեսզի հնարավորինս արդյունավետ կարողանան վերահսկողության տակ պահել։ Հիմա այդ նույն խնդիրը նրանք ուզում են լուծել այդ հատվածում, այսինքը՝ վերահսկողության տակ պահել մեր կարևոր ենթակառուցվածքները, ամրապնդվեն այնտեղ, համապատասխան կահավորում իրականացնեն, որից հետո հարմար պահի, երբ պետք լինի՝ ճնշումներ գործադրեն, տարբեր ձևերի գործողություններ իրականացնեն, դրա համար ունենան մեկնարկային առավելություն։ Այսինքը իրենց մեկնարկը  և հաջողության հասնելու հավանականությունը տասնապատիկ, եթե ոչ ավել մեծանալու է։

Թույլ տալ այդ ամեն ինչը և առանց ոչ մի բանի դիմաց, ինչպես հասկացանք երեկ Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունից, մենքն պատրաստակամություն ենք հայտնում այդ մակարդակում, որ պատրաստ ենք նման քայլերի գնալ։ Որտեղ է երաշխիքը, որ հաջորդ օրը ռազմական գործողություններ չեն սկսվի, երբ նույն Նիկոլ Փաշինյանն է հայտարարում, որ ոչ մի երաշխիք չկա, որ նույնիսկ խաղաղության պայմանագիրը ստորագրելուց 12 ժամ հետո պատերազմ չի սկսվելու։

Հիմա որտեղ է երաշխիքը, որ այդ կարևոր ենթակառուցվածքները հանձնենք վերջացնենք, մի քանի օր կամ ժամ հետո Ադրբեջանի ախորժակը չի բացվի և չի փորձի էլ ավելի մեծ հաջողությունների հասնել։

Բացի Հայաստան-Վրաստան ռազմավարական ճանապարհից, այդ հատվածով նաև գազամուղն է անցնում։ Նրանք ցանկանում են վերահսկողություն ունենալ նաև այդ ռազմավարական նշանակության ենթակառուցվածքի նկատմամբ։ Հետևաբար՝ ադրբեջանցիները կոմպլեքս լուծում են ուզում իրականացնել, որպեսզի հարմար պահի հնարավոր տարբեր ձևերով ճնշումների ենթարկեն։

Մենք ուեննալու ենք շատ ծանր հետևանքներ և այս ամեն ինչով Ադրբեջանը կանգ չի առնելու, փորձելու է փոքր-փոքր պոկելով գալ, ռազմավարական նշանակության դիրքերում գերիշխող դիրքեր զբաղեցնել և առանց որևէ զինվորի կորստի նման մեծ խնդիրներ լուծել։ Քանի դեռ այն իր մոտ ստացվում է անելու է։

Այստեղ ցավալին այն է, որ մենք փաստացի լեգիտիմ հիմքեր ենք ստեղծում նրանց ապագա մարտական գործողությունների համար։ Պատկերացնենք իրավիճակ, երբ ինչ-ինչ պայմաններից ելնելով մեր կողմը չի համաձայնում և չի կատարում այդ պահանջները։ Ադրբեջանն ասելու է՝ դուք ասել եք, որ դրանք մեր գյուղերն են՝ մենք գործողություններ ենք իրականցնում և գալիս ենք մեր գյուղեր։ Այստեղ և՛ վիջազգային հանրության մոտ և դիրքում կանգնած զինվորի մոտ, որ հոգեբանորեն տրամադրվել է, որ իրենը չէ, մեկ կրակոցից հետո անկանխատեսելի իրավիճակներ կարող են տեղի ունենալ և անկառավարելի իրավիճակներ ստեղծվել։ Այս ռիսկերը հաշվի չառնելով գնում են այս ճանապարհով, ինչը կործանարար է ուղղակի»,- ասաց Վիտալի Մանգասարյանը։

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ կից ձայանգրությունում։