Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հոկտեմբերի 7-ից Գազայում ռազմական գործողությունների մեկնարկով մենք բախվել ենք բազմաթիվ ամոթալի դեպքերի, որոնք կոտրել են մեր սրտերը: Նեթանյահուն և նրա կառավարությունը, Գազայի հատվածում, մարդկության դեմ իրենց կատարած հանցագործությունների արդյունքում հավասարեցրել են իրենց անունները Հիտլերի, Մուսոլինիի հետ... որպես այսօրվա նացիստների»,-մարտի 10-ին հայտարարել է Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը։

Իսրայելի վարչապետ Բենիամին Նաթանյահուն սոցիալական ցանցում իր գրառմամբ արձագանքել էր Էրդողանին. «Պատերազմի օրենքներին հավատարիմ Իսրայելը չի հանդուրժի Էրդողանի բարոյախոսությունը, որն աջակցում է ՀԱՄԱՍ ահաբեկչական կազմակերպության մարդասպաններին և բռնաբարողներին, ժխտում է հայերի Հոլոքոստը և քրդերի զանգվածային ջարդեր կազմակերպում իր երկրում»։

Արդյոք թուրք-իսրայելական կոշտ երկխոսությունը կունենա աշխարհաքաղաքական առարկայական հետևանքներ և ինչքանով է հողի վրա իրատեսական, որ Իսրայելը կճանաչի Հայոց ցեղասպանությունը։ Վերոնշյալ հարցերի շուրջ Panorama.am-ը զրուցեց արաբագետ Արմեն Պետրոսյանի հետ։

«Այս հայտարարությունը ընդմենը Թուրքիայի՝ Գազայում Իսրայելի կողմից իրականացվող քաղաքականության պատասխանն է, ոչ ավելին։ Մենք տեսնում ենք, թե ինչպես է պաղեստինա իսրայելական հարաբերությունների հերթական սրման հետևանքով առավելապես հռետորաբանության և քարոզչական մակարդակում լարվում նաև Թուրքիայի և Իսրայելի միջև հարաբերությունները։ Այսինքը՝ սա ընդամենը ֆոնային գործընթաց է, առանց լուրջ բովանդակության։ Նախկինում ևս մշտապես երբ պաղեստինյան հիմնախնդրի ակտիվացմամբ սրվել են Թուրքիայի և Իսրայելի հարաբերույունները՝ մեկը մյուսին մեղադրել են ցեղասպանություն իրականացնելու մեջ։

Թուրքիայի իշխանությունները Էրդողանի գլխավորությամբ Նաթանյահուի վարչախմբին մեղադրել են ցեղասպանության իրականացման մեջ, ի պատասխան դրա էլ Իսրայելի իշխանությունները մեղադրում էին Թուրքիայի իշխանություններին, ասելով.«Նրանք, ովքեր իրենց երկրում իրականացրել են ցեղասպանություն, հանդիսանում են ցեղասպան կայսրության  իրավահաջորդներ, որևէ բարոյական իրավունք չունեն խրատելու մեկ այլ երկրի»։

Այս նույն խոսույթի շրջանակներում մենք անընդհատ տեսնում ենք լարվածության տարբեր դրսևորումներ։ Վերջին նման օրինակը արձանագրվել է 2018 թվականին, երբ Միացյալ Նահանգների նախորդ վարչակազմի կողմից ամբողջական Երուսաղեմը ճանաչվեց Իսրայելի մայրաքաղաք և որոշում կայացվեց այնտեղ տեղափոխել ԱՄՆ-ի դեսպանատունը։

Դրա պատճառով կրկին ակտիվացած պաղեստինաիսրայելական հակամարտության ժամանակ Թուրքիան հանդես եկավ նոր մեղադրանքով, Իսրայելը նույն պատասխանով։ Ավելին, այն ժամանակ նաև Իսրայելի խորհրդարանում Հայոց ցեղասպանության ճանաչման մասին բանաձև սկսեցին քննարկել, որն այդպես էլ օրակարգ չմտավ։

Հանուն արդարության պետք է ասեմ, որ մի քանի անգամ Իսրայելի խորհրդարանում նախաձեռնվել են նման բանաձևեր, բայց անհրաժեշտ քվեներ չեն հավաքվել։

Ամփոփելով նշեմ, որ այդ հայտարարություններն ընդամենը ֆոնային գործընթաց են, երբ քրոզչության և հռետորաբնության մակարդակում ընդամենը մեկը մյուսին պատասխանում են, մեծ հաշվով այստեղ չկա բովանդակային լարվածություն, որովհետև տեսնում ենք, որ Թուրքիայի և Իսրայելի միջև  նման հարաբերություններն այդպես էլ լուրջ հետևանքներ չեն արձանագրում»,- ասաց Արմեն Պետրոսյանը։