Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայաստանում «Ակադեմիական քաղաքի» գաղափարը դրվել է դեռևս 80-ական թվականների սկզբին. Երևանից դեպի Աբովյան տանող ճանապարհի  ձախ կողմի վրա մեծ տարածք էր, Պոլիտեխնիկական համալսարանի էլեկտրոֆակի շենքերը կառուցվել են այնտեղ։  ՀՀ վաստակավոր նկարիչ Հաղթանակի Շահումյանի խոսքով, այն ժամանակ լավ գաղափար էր, ուզում էին ուսանողական մի ամբողջ թաղամաս լինի իր հանրակացարանով, ճաշարանով։

«Այն ժամանակ լավ գաղափար էր, բայց այսօր, երբ խոսում են մշակույթի օջախները հանելու, տեղափոխելու մասին, անհեթեթություն է»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց արվեստագետը։

Հ. Շահումյանի խոսքով, արվեստի միջավայրը պետք է միշտ լինի քաղաքի մարդաշատ հատվածում։

«Այսօր արդեն արվեստի ակադեմիական կենտրոն Երևանում գոյություն ունի՝ Օպերա, Կոնսերվատորիա... Նախկինում Կոնսերվատորիան Մատենադարանի  տակի հատվածում էր։ 60-ականների վերջին, երբ Կոնսերվատորիան ընդլայնելու կարիք կար, հնարավորություն կար այդ մասում ընդլայնել, բայց ճիշտ գտան, որ ավելի լավ է  մոտ լինի օպերային. ուսանողները պետք է օպերայում փորձեր ունենան, ելույթ ունենան։ Այդ հատվածում նաև Պարարվեստի ուսումնարանն է, քիչ այն կողմ Գեղարվեստի ակադեմիան։

Արվեստի քաղաք Երևանի կենտրոնում գոյություն ունի։ Արվեստի միջավայրը շատ զգայուն է, հատկապես մեր իրականությունում, երբ արվեստը շատ վատ է ֆինանսավորվում, պետական աջակցություն չկա, դա կլինի մեծ հարված արվեստին։

Չի կարելի արվեստի միջավայրն անընդհատ  խախտել»,- ասաց Հաղթանակ Շահումյանը։

Նրա խոսքով, դեմ չէ, եթե գիտական լաբորատորիաները տեղափոխեն, նորերը ստեղծեն. «Թող անեն, ո՞վ է դեմ, բայց պետք է լինի գիտական ու վստահ լինես, որ կաջակցի գիտական առաջընթացին, որովհետև, ցավոք սրտի, մեր հզոր գիտությունն այսօր մեր երկրում սպանել ենք։ Թող անեն, խնդրեմ, բայց արվեստի ասպարեզը քաղաքից կտրելը, տանելը, դա տգիտության բարձրագույն աստիճան է»։

Panorama.am-ի դիտարկմանը՝ բուհերը ցանկանում են տեղափոխել քաղաքի կենտրոնից՝ նաև քաղաքը բեռնաթափելու նպատակով, բայց միաժամանակ Երևանի կենտրոնն ակտիվորեն կառուցապատվում է, արվեստագետն ասաց. «Երկար տարիներ քաղաքաշինական խորհրդի անդամ եմ եղել։ Երևանն արհեստականորեն ծանրաբեռնել են, Երևանն այդպիսի չպետք է լիներ։

Դեռևս  60-ականներից նորքի մասիվներ, չերեմուշկաներ կառուցելով՝ արդեն ծանրաբեռնվեց։ Հիմա եռակի ծանրաբեռնելը՝ վտանգ է  մեր երկրին։ Մի կողմ թողնենք Երևանում տեղաշարժվելու, երթևեկության հետ կապված խնդիրները, բայց այսօրվա կառուցապուտումը երևանցու համար չէ։ Երևանցին շատ քիչ թե ապահովված է տներով։ Նշանակում է  սահմանամերձ մարզերը դատարկել, իսկ եթե սահմանում չլինի բնակիչ, ուզում ես աշխարհի ամենուժեղ բանակն ունեցի, չի կարող երկիր պահել։ 

Դա ապազգային մտածողություն է, կիսագրագետ։ Այսօր Դալմայի բաղերը  բռնել, քանդել, ահռելի շենք ու շինություններ սարքել, հայրենադավություն է, ազգային դավաճանություն է»։