Ձեր վստահելի աղբյուրը

25-օրյա զորահավաքի մասնակից Սուրեն Մանուչարյանը որոշել է ֆեյսբուքում պատմել հավաքի ընթացքում տեսածը։

Նա գրում է.

««...Միակ լավ բանը ուտելիքն էր....»

Խոսե՞լ, թե՞ անցնի գնա։ Ասել և կիսվե՞լ իրական եղելիությամբ, թե՞ բան չանել մեկա բան չի փոխվելու:
Սկզբից մտածում էի հենց հասնեմ տուն միանգամից ասելիքս կասեմ , բայց հասկացա ,որ թեման կարևորա ինձ համար , թող զայրույթս անցնի և հետո հանգիստ ու փաստավորված ասեմ ասելիքս:
Մի քիչ երկար կլինի , բայց մի զլացեք կարդացեք, միգուցե ինչ որ մեկիդ պետք գա:
Միանշանակ պետք է խոսել, պետք է պատմել , պետք է քննարկել և քննադատել սխալը, հարամվածը, բարդակը(խառնաշփոթ բառը լիարժեք չի արտահայտի մտքինս):

25 ՕՐՅԱ ԶՈՐԱՀԱՎԱՔ!!!!!!!

Ահ ու սարսափ չիմացողին և խորին հիասթափություն մասնակցողին: Հիասթափություն պետական համակարգի բարդակից , հիասթափություն ՊՆ-ի ղեկավար կազմի բարդակից, հիասթափություն գեներալիտետից , որը շարունակում է թքած ունենալ իր զինվորի կյանքի և անվտանգության վրա:
Ես ծառայել եմ 9 տարի առաջ `2013-2015, կասեմ որ միմիայն դեպի վատն է գնացել ամեն ինչ: ԲԱՑԻԻԻԻ ՈւՏԵԼԻՔԻՑ: Որովհետև դա դարձելա տենդերով ու մասնավորնա կազմակերպում:
Նախ սկսենք նրանից որ , «հավաքատեղիում» ասեցին , որ գնալու ենք X վայր Y ժամանակով: Անցնենք պատրասատության դասեր ու հետո նոր գնանք համապատասխան դիրքեր: Էսպես չեղավ: Գնացինք X վայրը , հագուստ ու ուսապարկ տվեցին ամբողջ օր առանց սնունդ պահելով: Միմիայն տվեցին сухой паёк ասվածը , որը պետքա ուտեինք «ոտքի վրա»: Մի խոսքով մոտ 8 ժամ սպասման մեջ:

Հանդերձավորվելուց հետո մեքենաներով միանգամից տեղափոխեցին այսպես կասենք XX վայրը, ուր նախնական ասածով պետքա գնաինք միմիայն դիրքեր գնալու օրը:
Այ այստեղ մի քիչ կոնկրետացնեմ արդեն , թե կոնկրետ ինչը ոնց էր կազմակերպած:
Մի քանի հիմնական ուղղություններն եմ ես ինձ համար առանձնացնում.

1)Կացարանային պայմանները
2)Զինամթերքի որակ և հագեցվածություն
3)Ծախսված ժամանակը մարզվելու և կրթվելու վրա
4)Ռազմամարզական գիտելիքների որակ
5)Անվտանգությունը

Հերթով կանդրադառնամ բոլոր կետերին իմ տեսածի ու ապրածի հիման վրա:

1)ԿԱՑԱՐԱՆԱՅԻՆ ՊԱՅՄԱՆՆԵՐ
Կացարանը ընտրված էր հին շինություն `բետոն ու սովետական ռեմոնտ: Պատուհանները տոպրակներով փակած ցրտից: Ջեռուցումը կազմակերպվում էր փեջերի միջոցով`արդեն անվտանգության մի ֆուռ ռիսկեր:
Միջանցքային տարածքները չէին ջեռուցվում` տաք զորանոց և միանգամից ցուրտ միջանցքներ: Հիվանդանալու հիանալի նախապայմաններ , եթե վիրուս լիներ:
Զորանոցը բետոնոտ , փոշոտ տարածք էր կահավորված հին սովետական երկաթյա դասական երկհարկանի «կոյկեքով»: Անկողնային պարագաներ չկար, քնում էինք քնապարկերի մեջ:
Կոմունալ հատվածը գտնվում էր շինությունից դուրս:
Լվացարանը վրանի մեջ էր մի հատ մեծ , որտեղ ռմբակոծություն ապրած կիսաքանդ լվացարաններ էին և 6-8 գործող ծորակ: Դրան գումարած վրանի ներսի ամբողջ տարածքը ցեխ էր: Այս «իվենթի» կազմակերպիչները նույնիսկ չէին ցանակացել մի քանի փայտե «պադոններ» գցել ոտքերի տակ ,որ զորքը ցեխերի մեջով չքայլի:
ԶՈւԳԱՐԱՆԸ...Զուգարանը իդեալական էր: Կահավորված և սալիկապատված , անուշաբույր օդափոխման համակարգով և որակյալ սանտեխնիկայով:...Հաաաաա
Հավատացիք, իզուր: Զուգարանը կրկին դասական գյուղական փոսով զուգարաններից էր, բայց որպես ամրություն չեմ խաբի ամուր էր` երկաթյա:
Ճաշարանը փառք աստծո շինության ներսում էր: Փառք աստծո համեղ էր ու մեծ տեսականիով: Բողոքելու բան չունեմ: Այդքան աղցան ես սկի տանը չեմ ուտում առօրյայում: Ինչպես վերնագրված է «...Միակ լավ բանը ուտելիքն էր....»:

Այսքանը կացարանային պայմանների մասով: Կա մի հատ մարդկանց տեսակ, որոնք ինձ համար դասվում են «վիզը ծուռ» տեսակին: Իմ դժգոհության հակափաստարկ օգտագործում են սրտխառնոց առաջացնող «....ավելի վատ էլ կարար լինել...էս հլա ինչա վախտին սկի էս չկար....» արտահայտություններով:
Իհարկե նրանք խոսում են կոռուպացված գեներալիտետի և թրքահպատակ իշխանության օգտին: Քանզի փողեր լափած անհայրենիք բորոցիլոսները զլացել են 21րդ դարին համարժեք կացարան ապահովվել 10 օրվա համար:

2)ԶԻՆԱՄԹԵՐՔԻ ՈՐԱԿ և ՀԱԳԵՑՎԱԾՈւԹՅՈւՆ
Ուուուուխխխ...
Բարդ է: Բարդ է նույնիսկ գիտակցել , որ 2020ի աղետի միջով անցած բանակը վերնախավային հրամկազմը շարունակում է իր ազգադավաճան գործը:
Ոչ մի նոր զենք , ոչ մի նոր զինամթերք: 70 տարի առաջվա արտադրված զենքեր կիսասարքին վիճակում(մեղմ ասած): Ոչ մի ժամանակակից տեխնոլոգիաներով հագեցված գույք-հանդերձանք: Նույնիսկ հեռադիտակ ու կողմնացույց չեն տվել: Մի հատ քոսոտ ԱԿՄ ու 4 մագազին փամփուշտ:
Սա է պատկերը պետության , իշխանության վարած քաղաքականության, գեներալների սուտի փորձի:
Զրահաբաճկոնները մէ հրաշք, հին ավերված ու մասնակի լրացված պաշտպանիչ քարով` հիմնականում դիմացից , իբր թիկունքից ռիսկեր չկան վիրավորում ստանալու: Զզվելի է ուղղակի:
Այսքանը բավականա իմ կարծիքով կարծիք կազմելու զինամթերքի վիճակի վերաբերյալ:

3)ԾԱԽՍՎԱԾ ԺԱՄԱՆԱԿԸ ՄԱՐԶՎԵԼՈւ Ու ԿՐԹՎԵԼՈւ ՎՐԱ
Առավոտյան ֆիզպատրաստություն հասկացողություն գոյություն չուներ, էլ չեմ խոսում հատուկ տեսակի մարզանքների մասին , որը էլ ավելի կուժեղացներ մարմինը, հավանական ֆիզիկական սթրեսերին դիմակայելու համար:
Գիտեք ինչ է անում ամենաշատը զինվորը???
ՍՊԱՍՈւՄ!!!!!!!
Սպասում ու ոչ մի բան չի անում այդ ընթացքում: Շարքում սպասում , ճաշարանի դեմը սպասում , ինչ որ նախատեսված պարապմունքի համար սպասում, ամեն տեղ սպասում:
Ահռելի ժամանակային ռեսուրսի կորուստ, այնքան շատ ,որ ես համոզված եմ դրա էֆեկտիվ օգտագործման դեպքում ամեն զինվոր ոչ թե կկարողանար կռվել 10 բաշիբոզուկի դեմ , այլ 1000ի:
Ոչ թե կզոհվեր հարյուրավոր անվտանգության կանոնների խաղտումից , այլ միմիայն ծայրահեղ անելանելի իրավիճակում: Գիտելիքն է , որ չեն տալիս մեր զինվորներին: Հմուտ զինվորին կոտորելը անհնար կլիներ: Իսկ այս վիժվածքների միակ նպատակն է կոտորել հայ ազգին:

4)ՌԱԶՄԱՄԱՐԶԱԿԱՆ ԳԻՏԵԼԻՔՆԵՐԻ ՈՐԱԿ
Ինչպես ասացի հիմնական զորքի հագեցվածությունը ժամանակակից զինամթերքով , կարելի է ասել , ձգտում է 0յի: Դրանցով հագեցված են լինում փոքրաթիվ հատուկ ստորաբաժանումները(ու հըլը հարցա ինչքանով): 2024թվ փետրվարի դրությամբ մենք շարունակում ենք մեր ռազմավարությունը կառուցել 1950ականների գրականության հիման վրա: Վերջին պատերազմից 4 տարի անց ոչ մի գիտելիքով չենք արդիականացրել օրինակ դրոններից պաշտպանվելու հմտությունները: Աղվեսափոս կամ շել ասվածն է , որը կորցնում է իր էֆեկտիվությունը , երբ փոքրիկ դրոնը գալիս է ռումբը գցում է ուղիղ գլխիդ կամ ուղիղ խրամատի մեջ: Ուկրաինական և Պաղեստինյան պատերազմի կադրերը մեզ օրինակ:
Ինչպես ասել էի հարցը ոչ միայն գիտելիքների որակի մեջ է , այլ նաև ինտենսիվության: 25 օր , օրական 10 ժամ տրամադրելով ռազմամթերքի ճանաչման , քարտեզագրության և ռազմավարության ուսուցմանը , ցանկացած բանից անտեղյակ մարդուն կզինես հզոր գիտելիքներով և կդարձնես պատուհաս թշնամու համար: Շատ թանկ ժամանակը մսխվում է սպասելու , շարքում կանգնելու կամ շարային վարժություններ անելով: Շարային վարժությունները ըստ իս ընդհանրապես անիմաստություն են: Ամենայն հավանականությամբ դա ստեղծված է եղել կարգապահության պահելու համար: Մեր ժամանակներում դա լրիվ անիմաստ է: Թող զինվորը շարային չքայլի ,բայց իմանա ձեռնամարտի մի քանի տեսակներ օրինակ: Սպորտը ինքը արդեն կարգապահության հիմքերից հիմքն է, ինչու չեն կազմակերպում պարզից ել պարզ է: Այս թրքամեդներին պետք չեն ուժեղ , խելացի և պատրաստված զինվորներ:

5)ԱՆՎՏԱՆԳՈւԹՅՈւՆ
Դժվար կլինի խոսել մի բանից , որը չկա: Այո անվտանգություն չկա զինվորի համար: 9 տարի առաջ և հիմա, 2020ից հետո: Ոչ մի լուրջ փոփոխություններ չկան: Նույն քարով զրահաբաճկոններն են  , որը չի փակում վիզը, աջ և ձախ կողմերը: Ամբողջ աշխարհում կան նոր տեսակի ու որակի զրահաբաճկոններ, որոնք կարող են ամբողջ մարմինը փակել, լինել հագուստի մաս: Բայց ոչ , ինչու ծախսվել զինվորի վրա , եթե կարող են լափել: Դեհ զինվորնել կզոհվի կզոհվի , «դժբախտա պատահար» կասենք կանցնի:
Դրոններից պաշտպանված չենք, ծանր հրետանուց պաշտպանված չենք:
Երևի թե այսքանը իմ տեսածի վերաբերյալ: Սա պարզապես խայտառակություն է: Այո պետք է ասել ,որ սա ամոթ է: Ամոթ է , որ ամենամարտունակ բանակը աշխարհի գցել են քացուտակ: Հնարավորինս քայլքայել ու ոչնչացնում են: Եվ մեկ մեկ ուղղակի պատկերացնում եմ , որ նորմալ գեներալիտետ ու իշխանություն ունենաինք: Բոլոր թերությունները վերացնեի և կատարելագործեին մեր բանակը: Հայ զինվորի պես կռվող աշխարհում չէր լինի:
Էէէէհհհհ շատ ենք լռում դրանիցա: Վիզը ծուռ չխոսացողների ազգ ենք դառել: «Վայ բա ամոթ չի», «..այ տղա ինչ գործ ունես..», «..հեսա մեկը կգա սաղ կգցի տեղը..»: ՈՉ ՈՔ ՉԻ ԳԱԼՈւ, ԳԱԼՈւ ԵՆ ՄԻՄԻԱՅՆ ԿՈՏՈՐԵԼՈւ ՀԱՄԱՐ: Մի հատ վերլուծեք Առաջին Արցախյան պատերզմից հետո կատարվող հայադավ քաղաքականությունը: Սկսած լևոնից վերջացրած էս վերջին թուրքով, սպանեցին բոլոր հայրենասեր զինվորականներին ու ղեկավարներին, քայքայեցին բանակը:
Կոտորել է պետք մեծ քանակի ՀՀ բնակիչ որոնք ապրելու իրավունք չունեն իրենց արածների համար: Պետք է օրերից մի օր մաքրել էս երկիրը պղծանքներից: Բոլորը վախենում են ներպետական արյունահեղությունից, շատ իզուր, մեր պետությունը 30 տարուց ավել հիվանդ է քաղցկեղով: Քաղցկեղ որը կոտորում է հայ տեսակը և փորձում վերացնել աշխարհի երեսից: Այս երկրում պետք է գա իշխանության ծայրահեղ պատրիոտ  մի իշխանություն, որի «աստվածաշունչը» պետքա լինի Նժդեհի Ցեղակրոնությունը և օրենքները»։