Ձեր վստահելի աղբյուրը

Պատմական գիտությունների դոկտոր, թուրքագետ Վահրամ Տեր-Մաթևոսյանը 168.am-ի  «Պրեսսինգ» հաղորդաշարում ասել է.

«Շատ ավելի վտանգավոր է այն, թե ինչպես են այդ պրոթուրքական, պրոադրբեջանական կեղծ թեզերը ձևավորվում հայ հասարակության մեջ։ Որովհետև, ցավոք սրտի, մեզանում հայտնվում է մարդկանց խումբ, որը սկսում է հավատալ դրանց։ Ադրբեջանական թեզերը ներթափանցում են հայ հասարակության մեջ։ Մասնագիտական մեր թիմին խնդրեցին հետազոտություն կատարել այդ առումով։ Արդյունքներն այնպիսին էին, որ դրանք նախընտրեցին չհրապարակել։ Ինֆորմացիոն ասպատակություններին, որ Թուրքիան ու Ադրբեջանն անում են Հայաստանում, հայ հասարակությունը պատրաստ չէ։ Եվ ցավալին այն է, որ Թուրքիայում և Ադրբեջանում ծնված թեզերը շրջանառության մեջ են դրվում Հայաստանում հիմնականում պետական խողովակների միջոցով։

-Եթե հիմա հայ-թուրքական սահմանի սահմանազատում էլ լինի, պետական ռեսուրսները չեն դիմանա։ Կարևոր է, որ դրանք զուգահեռ պրոցեսներ լինեն։ Հայ-թուրքական սահմանը որոշ հատվածներում խնդրահարույց է, վերջին տարիներին ավելի խնդրահարույց է դարձել։ Ապօրինի ավազահանում է կատարվել, որոշ դեպքերում՝ գետերի հուները փոխվել են, ու դա խնդիր է։ Այնպես որ, ռազմավարական դադարն այն կարևոր ձեռքբերումը կլինի, եթե գործը հասնի հայ-թուրքական սահմանի սահմանազատմանը։ Եթե կադաստրի թղթի մասին են խոսում, դա մի պետության խնդիրը չէ։

-Մենք գործ ունենք զուգակցված 2 պետական համակարգերի հետ, որոնք գործում են հետևյալ 5 սկզբունքների համաձայն: Առաջինը, որ ՀՀ նկատմամբ ընկած վրեժի քաղաքականության կամ պատասխան հարվածի դեպքում պետք է ընկած լինի անհամաչափությունը: Այն, ինչ արվել է մեր նկատմամբ ու շարունակում է արվել, լինելու է շատ ցավոտ։ Հաջորդ կետը խորհրդանիշների դեմ պայքարն է։ Մյուսը որևէ ծախսերի դեմ կանգ չառնելն է: Երբ նայում ենք՝ հատկապես առաջին 4 տարիների ընթացքում Ադրբեջանն ինչ ծախսեր է արել Արցախում և Արցախի շրջակա հատվածներում, տեսնում ենք, որ գործ ունենք վրեժի քաղաքականության դրսևորումներից մեկի հետ:

-Այն մտավարժանքը, որ կա հայության մի մասի մոտ, որ եթե Խաղաղության պայմանագիրը ստորագրվի, պատերազմը կավարտվի, այդպես չի լինելու։ Խաղաղությունն իրադարձություն չէ, դա գործընթաց է։ Խաղաղության պայմանագրից գերակնկալիք ունենալը ևս մեկ ծայրահեղություն է, որից պետք է հրաժարվենք։

-Ադրբեջանի պետության ստեղծման հիմքում դրված սահմանադրական փաստաթղթերը շատ ավելի խոցելի են, քան մեր Սահմանադրության մեջ եղած վիճարկելի դրույթները։ Այս թեզերը պետք է դնել շրջանառության մեջ։ Այո՛, Ադրբեջանը կհայտարարի, որ Հայաստանում իրենց Սահմանադրությունը սխալ են մեկնաբանում, բայց մեր հասարակության մեջ պետք է ներդրվեն այդ քննարկումները, թեզերը։ Մեր Սահմանադրության նկատմամբ Ադրբեջանի պահանջներն անհիմն են ու միջամտություն Հայաստանի ներքին գործերին։

-Խաղաղության խաչմերուկի պրեզենտացիա անողներին իմ համեստ հորդորն է՝ մի՛ արեք նման բաներ։ 21-րդ դարում ոչ ոք նման սլայդներով պրեզենտացիա չի անում։ Երկրի վարչապետին չպետք է տրվեն նման բաներ՝ անհասկանալի, ծավալուն սլայդներ։ Նույնիսկ ուսանողները գիտեն այդ մասին։

-Անընդունելի է, երբ «Երևանյան երկխոսություն» միջոցառման ընթացքում հայտարարությունների ընթացքում Նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթի 9-րդ կետից 3-րդ նախադասությունը հանվում է՝ ճանապարհի ռուսական վերահսկողության մասին։ Հուսամ՝ շփոթմունք է։ Մեծ լսարանի առջև միշտ չէ, որ բառախաղերն օգնում են։ Երբեմն դրանք կարող են ձախողման պատճառ լինել։ Պետք է հստակ հասկանալ՝ ինչի շուրջ է համաձայնությունը, Ռուսաստանն ինչի նկատմամբ է վերահսկողություն սահմանելու։ Պետք է խոսել գործընկերների հետ, և ոչ թե՝ որոշակի թեզեր հանել ու դրանք դնել շրջանառության մեջ»։