Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Բաձունք» ՀԿ հիմնադիր անդամ Գեղամ Օհանյանը, որ մասնակցել է 25-օրյա վարժական հավաքներին, ծառայության ավարտից հետո մի քանի խոսք է հրապարակել աշխարհազորի 25-օրյա հավաքների իր փորձառությունից.

«1․ Կազմակերպվածությունը՝
1․1 Զինկոմիսարիատի աշխատանքը գնահատում եմ 6 (10 բալանի համակարգով) հիմնական թերությունը նկատելով հավաքների որակը, կային մարդիկ, որ պատերազմին մասնակցելով հանդերձ, եկել էին ոչ թե առաջին 25 օրյա հավաքին, այլ երկրորդ։ Այսինքն եթե նորմալ հաշվարկով մարդը 4-5 տարին մեկ պետք է մասնակցի, այլոց խուսանավումների և պետության ոչ հետևողական աշխատանքի պատճառով, նույն մարդը դառնում է իր համեստության կամ ազգային գաղափարների զոհը, բարձր հաճախականությամբ կանչերի ենթարկվելով։
Մեկ էլ Զինկոմի բժիշկները չհասկացա թե ինչի համար են ինչ–որ բան ստորագրում։ Գնում ես հերթով անցնելու մի շարք բժիշկների սեղաններով, ովքեր հարցնում են գանգատ ունես, թե ոչ, արդյունքում կարող ես լինել հոգեկան հիվանդ, բայց հոգեբանին ասելով, որ քեզ հետ ամեն բան նորմալ է, հայտնվես սահմանին և քեզ զենք վստահվի։ Կամ հանեք այդ անիմաստ բլոկը, կամ այնպես արեք, որ աշխատի։
Տրանսպորտացիան նորմալ է կազմակերպվել, թղթաբանությունը նորմալ է կազմակերպվել։ Դրամական փոխհատուցումը դեռ չի կատարվել, բան չեմ կարող ասել։
1.2 Կազմակերպվածության երկրորդ հատվածը ընկած էր կորպուսի վրա, հանձնում ընդունում, ստանալ, տեղակայվել, դուրս գալ և այլն։ Գնահատում եմ 7։ Հիմնականում գոհ եմ այն սպաներից, ում տեսել եմ, ովքեր եկել են մեր գումարտակի հետ աշխատելու։ Եղել են պրոֆեսիոնալ, իրենց գործից հասկացող և մեծ մասը նվիրված։ Ինչու եմ գնահատում 7, որովհետև կային անհասկանալի բացեր կապված հաստիքային և քանակային բաժանումների հետ։ Կային խնդիրներ վարժաքների գրաֆիկի,  տեղի ու միջոցների հետ կապված։
1․3 Կազմակերպվածության երրորդ հատվածը ընկած էր պահեստազորի սպաների վրա, որոնք մեր պես եկել էին հավաքների ուղղակի սպայական գործառույթով։ Կազմակերպում էին մեր 25 օրվա ծառայությունը։ Տղաների աշխատանքը գնահատում եմ բարձր, թվով չեմ բնութագրի, որովհետև ընկերական ու անմիջական հարաբերություններ են ձևավորվել։ Տղերքը իրենցից հասանելիքը ու մի բան էլ ավել արել են, դրա համար մեր ընդհանուր գումարտակի ծառայությունը անցավ առանց միջադեպերի և ծառայությունը իրականացվեց բարձր մակարդակով։

2․ Նյութատեխնիկական ապահովումը՝
2․1 Սնունդը մի քանի անգամ ավելի լավ վիճակում էր, համեմատ իմ տեսած 12 տարի առաջվա սննդի։ Գնահատում եմ 9-ը (ելակ չկար ) )
2․2 Հագուստը և կոշիկները գրեթե նունն էր, ինչ 12 տարի առաջ, գնահատում եմ 4։ Հայ զինվորը պիտի նորմալ անգամ հմայիչ տեսք ունենա և ամոթ է, որ դա այդպես չի, երբ իրենից առանձնապես ծախսի փոփոխություն չի ենթադրում։
2․3 Կացարան, հիգիենայի ապահովում գնահատում եմ 3, ահավոր էր լիքը բաներ 21–րդ դարի տեխնիկայի հանարավորությունների պարագայում։
Ուզում եմ շեշտել նաև մի կարևոր խնդիր։ Կացարանը դպրոցի հարևանությամբ էր ու դրանում կան բազմաթիվ խնդիրներ՝ պատերազմի դեպքում երեխաների անվտանգությունից մինչև կրթաէսթետիկ հարցեր, որոնք առաջացան։
2․4 Դիրքերի կահավորում միանշանակ լիքը աշխատանքի կարիք ունի, նման բաների վրա խնայելը սրիկայություն է։ Հաշվի առնելով, որ կան լավ ու վատ կահավորված դիրքեր, միջինում գնահատում եմ 5, բայց անհամեմատ բարելավվելու կարիք կա։

3․ Սպառազինությունը և զենքերը՝ գնահատում եմ 2, չեմ մանրամասնում, բայց ամոթը լավ բան է։ Ընդամենը ասեմ, որ ՄՈԲ–ը մնացորդ չի, որ արխիվում մնացածը բաշխում եք իրենց, ձեր գնումները կատարեք այնպես, որ խնդիր չառաջանա։ Կապի միջոցից մինչև սաղավարտ ու մնացածը։ Էլ չեմ խոսում ժամանակակաից սարքավորումների բացակայության մասին։

4․ Դասերը՝ դասերը գնահատում եմ 5։ Նախ դասերի ծավալն էր քիչ, երկրորդը դասերի բացվածքը։ Օրինակ առաջի բուժօգնությունը ընդհանրապես չի կատարվել, պատերազմի ընդհանուր գիտելիքներ ընդհանրապես չի տրվել։ Չի եղել ընդհանուր զրույց այսօրվա սպասվելիք գործողությունների տեսակների ու ձևերի մասին, որ մարդը իմանա ոնց են ռմբակոծում, ինչ անել և այլն։ Անվտանգության կանոներ, կրակայիններ իրականացվել է նորմալ մակարդակի։ Դասերը վարող սպաները եղել են լավը։

Ընդհանուր մի քանի հավելում էլ անեմ կապված վարժանքների փիլիսոփայության հետ։
Հասկանալի է, որ զորքը չի բավարարում սահմանը պահելու համար և ՊՆ–ն ընտրել է այս տարբերակը՝ այսինքն աշխարհազորի վարժանքը զուգորդել է մարտական հերթապահության հետ և միքս է արել՝ մի քիչ վարժանք, մի քիչ սահմանային ծառայություն։ Բայց անգամ սա կարելի է կազմակերպել այնպես, որ քաղաքացին իրեն քաղաքացի զգա և հասկանա, որ իր պատրաստվածությունը պետք է թե իրեն, թե պետությանը։

Խորհուրդ կտայի կառուցել երեք հատ մեծ կրթավարժական կոմպլեքս աշխարհազորի համար, յուրաքանչյուրը մոտ 1000 հոգու սպասարկելու նպատակով։ Մեկը Սյունիքի կենտրոնական հատվածում, որ սպասարկի Սյունիք, մեկը Ճամբարակի շրջակայքում, որ սպասարքի Տավուշ–Գեղարքունիք թևը, մյուսը Վայոց Ձորում, որ սպասարկի Վայոց Ձոր–Արարատ հատվածը ու տրանսպորտային ծախսերն էլ շատ չլինեն։

Կոմպլեքս, որտեղ կլինի մեծ զորանոց, սպորտային դահլիճ, լողավազան, նորմալ հիգիենայի անկյուններ և ամենակարևորը դասերի համար նորմալ անցուղիներ, մուլյաժներ, կրակայիններ և այլն։ Կարծում եմ ամեն մեկը մի 10.000․000 $-ի պատմություն է, այսինքն ընդհանուր հազիվ մի ռազմական ինքնաթիռի գին։ Բայց աշխարհազորի յուրաքանյուր մասնակից կստանա 10 օրյա նորմալ դասընթաց զուգորդված մարդավարի հանգստով ու ժամանցի հնարավորությամբ։ Սա որ լինի շատերը գուցե հաճույքով սպասեն հաջորդ կանչին։

25 օրյա հավաքների գույությունը դրական եմ գնահատում»։