Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հրապարակ»-ը, շարունակելով Ալեն Սիմոնյանի ու Հովիկ Աղազարյանի զրույցի թեման, գրում է.

«Վաղուց եմ նկատել, որ այսօրվա իշխանությունները շատ բան գլխիվայր շրջված են տեսնում։ Իհարկե, որոշ բաներ էլ հատուկ են գլխիվայր շրջում։ Եւ ստացվում է, որ մի դեպքում գիտելիքները չի բավարարում, մյուս դեպքում՝ խելքը, երրորդ դեպքում էլ՝ խելքն ու գիտելիքները բավարար են, բայց գիտակցաբար խեղաթյուրում եւ ստում են։

Օրինակ, նկատելի է, որ տարրական հասկացությունները, անգամ որոշ բառերի իմաստները սրանք ճիշտ չեն ընկալում։
Երկրի ղեկին գտնվող անձն ասում է․ «Ես չեմ հորդորել, որ մանդատը դնի, ես խնդրել եմ»։ Ցանկացած գրագետ մարդ, որ միջին մակարդակի հայերեն գիտի, հասկանում է, որ հորդորելն ու խնդրելը հոմանիշ բառեր են` իմաստով իրար շատ մոտ: Նաեւ հասկանում է, որ «խնդրելու» տակ անօրինական պահանջը քողարկելը չի փոխում կատարվածի էությունը:
Պաշտոնով, կարգավիճակով ավելի բարձր, տարբեր լծակներ տնօրինող մարդու «խնդրանքը», «հորդորը», «պահանջը», «առաջարկը», «որոշումը», «ուլտիմատումը» իրարից գրեթե չեն տարբերվում, որովհետեւ այստեղ կարեւորը գործողությունը բնորոշող բառը չէ, այլ փոխհարաբերությունների մակարդակը, վերադաս- ստորադաս հարաբերությունների բնույթը, «խնդրանքը» չկատարելու դեպքում ենթադրվող պատժամիջոցները, «խնդրանքը» բարձրաձայնող անձի եւ չկատարող անձի կարգավիճակների տարբերությունը:

Որպեսզի հասկանալի լինի զուգահեռ օրինակ բերեմ: Պատկերացրեք այսպիսի տեսարան` ոմն մեկը, որը մեղադրվում է իքս անձի սպանությունը կազմակերպելու` պատվիրելու մեջ, հայտարարի, որ ես քիլերին ոչ թե «պատվիրել եմ», այլ «խնդրել եմ» դա անել, նա կարող էր` անել, կարող էր` չանել, ուրեմն ես ոչ մի մեղք չունեմ: «Խնդրելը» հանցանք չպարունակող եզրույթ է` չպարտադրող: Ի՞նչ եք կարծում` իրավապահները հաշվի կառնե՞ն այդ աբսուրդ պատճառաբանությունը:

Ինչո՞ւ են աշխարհում հազարավոր օրենքներ, կանոնակարգեր, վարքականոններ մտածել, որ տարբեր կարգավիճակ ունեցող, բարձր պաշտոններ զբաղեցնող, արդարադատություն եւ օրենսդրական աշխատանք կատարող անձանց համար անկախության երաշխիքներ ամրագրեն, որ բացառեն նրանց նկատմամբ ցանկացած ճնշում` այդ թվում հոգեբանական: Հիմա Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թիմը, իրենց կիսատ-պռատ պատկերացումներով, փորձում են հեծանիվ հորինել եւ ակնհայտ իրողությունները հերքել` հիմար կրուտիտների ու բառախաղերի միջոցով:

Առնվազն մարդն ապուշ պետք է լինի, որ չհասկանա` պետական պաշտոնյաներին ասվել է դիմումներ գրեք` ազատվեք, ԲԴԽ նախագահին ասվել է` դիմում գրի, գնա, ԱԺ ՔՊ-ական երկու պատգամավորներին ասվել է` դիմում գրեք` մանդատներից հրաժարվեք: Նրանց մի մասը հնազանդ ստրուկի նման կատարել են Փաշինյանի անօրինական հրահանգը, ընդ որում` անօրինական բոլորի դեպքում, քանի որ վատ աշխատած պաշտոնյային ազատելու օրինական մեխանիզմներն այլ են եւ այդ կեղծիքը, թե` իր դիմումի համաձայն է ազատվել, նույնպես անօրինական է:

Իսկ մի «քյալ» պատգամավոր հանկարծ ասել է` չէ, ինչի՞ գնամ, ի՞նչ եմ արել, որ գնամ: Եւ անգամ փաստարկներ է բերել, որ «հաբրգած» առաջնորդին սթափեցնի, կարգի հրավիրի. այսինչը հրապարակավ թքեց քաղաքացու վրա, այնինչը քացիներով հարձակվեց պատգամավորի վրա, մյուսը` կամերաների առաջ ասաց` ականջդ կկտրեմ եւ այլն, դրանցից ոչ մեկին չասեցիր` դիմում գրի, իմ արածն ի՞նչ է, որ գրեմ: Եւ եթե դիմում գրեմ, կստացվի` ճիշտ է Քյարամյանը` ես միջամտել եմ արդարադատությանը, կոռումպացված եմ, պետք է մնամ ու ապացուցեմ, որ` չեմ:

Ահա այդ անձը` պատգամավոր Հովիկ Աղազարյանը, փորձեց Փաշինյանի ստրկապետության մեջ մի քիչ պակաս ստրուկ լինել, քան մյուսները եւ նրա դեմ գործի դրվեցին բոլոր ապօրինի մեթոդները:

Բնականաբար, առաջինը գործի անցան մյուս ստրուկները, որոնք չեն կարող հանդուրժել, որ ինչ որ մեկն իրենցից տարբերվի` ավելի թասիբով ու արժանապատիվ պահի իրեն: Առանց ամոթի գործի դրվեցին բոլոր քրեաիրավական մեթոդները` Աղազարյանին ոչ միայն հոգեբանական ճնշման ենթարկելով, այլեւ պատժվելու վախի ազդեցության տակ դիմում կորզելով:

Գործի անցավ նաեւ ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը, որն այդպես էլ 3 տարում խորհրդարանի ղեկավար չդարձավ եւ ուսապարկի կարգավիճակից մազաչափ չբարձրացավ: Սիմոնյանի մոտ մտնելուց հետո Հովիկ Աղազարյանը նախ հրաժարվեց ուղիղ եթեր գնալուց, որտեղ հայտարարելու էր, որ մանդատը վայր չի դնում, եւ մի անհամոզիչ բացատրություն տվեց, թե իր որոշման մասին կհայտնի Ռուսաստանից ժամանող ընկերոջ հետ հանդիպելուց հետո: Ապա լրագրողների հարցին, թե` Ալեն Սիմոնյանը վիրավորե՞լ է, սպառնացե՞լ է Ձեզ, ասաց. «Ես կուզեի, որ Ալեն Սիմոնյանն ինձ սպառնար, քան էն, որ ինքն արեց իմ գլխին...Ուր էր, թե վիրավորած լիներ` պատասխանը ստանար։ Վատ բան չի ասել, ուղղակի ճնշել է ինձ՝ ուրիշ իմաստով»»։

Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում։