Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ինչպե՞ս պայքարել Փաշինյանի դեմ»,-հարց է հնչեցնում քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյացն ու մանրամասնում.

«Նիկոլ Փաշինյանն իր ամանորյա ուղերձում մոտավորապես մի միտք արտայտեց, որ եթե իրենց հաջողվել է հեղափոխություն իրականացնել, ապա իրենք կհաջողեն նաև Խաղաղության օրակարգի հարցով:

Փաշինյանի այս մտածողությունն, անշուշտ, վերջին յոթ տարիների մեր ողբերգության պատճառներից մեկն է:

Փաշինյանն այդպես էլ չի հասկացել, որ 2018-ը ոչ թե իր բացառիկ տաղանդի արդյունք էր, այլ բազմաթիվ ներքին և արտաքին հանգամանքների գուցե նաև պատահական համադրման հետևանք: Փաշինյանի միակ «տաղանդն» այն էր, որ նա ճիշտ ժամանակին, ճիշտ տեղում է հայտնվել:

Բայց իշխանության գալուց հետո Փաշինյանը որոշեց իր այդ «տաղանդը» շահագործել. նրան թվաց, որ եթե Սերժի «հախից» եկել է, անպատճառ կլուծի նաև «ավտորիտար» Ալիևի հարցերը, մանավանդ՝ Փաշինյանի պրիմիտիվ մտածողությամբ, «ժողովրդավար» Արևմուտքը նրան օգնելու էր դառնալ «ամենակարող» «Տիգրան Մեծ»:

Էս պրիմիտիվ մտածողության ու արկածախնդրության հետևանքը դարձավ ազգային աղետը:

Դրանից հետո անգամ, մեկ սանտիմետր նույնիսկ չի նահանջել Փաշինյանի արկածախնդրությունը, որը խելագարի պես վազում է «գրանդիոզ» նոր ծրագրերի հետևից:

Թե բա՝ «Խաղաղության օրակարգ», «Իրական Հայաստան»:

Էս տերմինները ոչ մի ընդհանուր բան չունեն արժանապատիվ խաղաղության կամ նույնիսկ՝ վատ ձևակերպված խաղաղության հետ:

Սրանք քողարկում են Փաշինյանի հիմնական կամ միակ նպատակը՝ Հայաստանը դուրս բերել ռուսական ուղեծրից, եթե նույնիսկ դրա այլընտրանքը թուրք- ադրբեջանական աքցանի մեջ հայտնվելն է:

Մեր ողբերգության արմատն ինչ-որ վիրտուալ «սորոսներ» չեն, այլ՝ Փաշինյանի արկածախնդրությունն ու դիլետանտիզմը: Հետևաբար, դրա դեմ պետք է պայքարել ոչ թե միֆերով, այլ ռեալիստական թեզերով»։