Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայաստանի խոշորագույն հանքշահագործող ընկերությունում՝ Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատում, հունվարի վերջին մեկնարկած գործադուլը ավարտվեց փետրվարի 11-ին։ Կոմբինատը պարտավորվեց կատարել գործադուլավորների պահանջները, սակայն այդ ընթացքում աշխատանքից ազատված ակցիայի համակարգող խորհրդի 8 աշխատակիցները դեռ չեն վերականգնվել իրենց հաստիքներին։ Որո՞նք էին գործադուլի իրական պատճառները, արդյո՞ք սոցիալական արդարությունը վերականգնվեց ԶՊՄԿ-ում և արհմիությունները արդյո՞ք կարողացան իրենց գործառույթները կատարել՝ պաշտպանել աշխատավոր ժողովրդի շահերը, թե հակառակը՝ հանդես էին գալիս գործատուի՝ ԶՊՄԿ-ի դիրքերից։ Վերնոշյալ հարցերի շուրջ  «Panorama-հարցազրույցներ»-ի տաղավարում իր տեսակետները ներկայացրեց Հայաստանի արհմիությունների կոնֆեդերացիայի նախագահ Էլեն Մանասերյանը։

 Հարցազրույցում հնչեցված թեզերի առաջին մասը՝ ստորև։

●Խնդիրները ժամանկ առ ժամանակ բարձարացվում էին, որոշ հարցեր լուծվել են, որոշները չէ, ի վերջո այն բերել էր նրան, որ աշխատողների համբերության բաժակը լցվել էր և ԶՊՄԿ-ի աշխատակիցները որոշել էին բողոքի միջոցով իրենց ձայնը լսելի դարձնել։

●Երբ ասում նեք «գործադուլ», կարծում եմ, այս բառը պետք է զգույշ օգտագործեինք հենց ամենասկզբից, որովհետև ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքով, սահմանված կարգով ինչքան հնարավոր է բարդացված է և խոչընդոտներով լի է գործադուլ կազմակերպելու և իրականացնելու ճանապարհը Հայաստանում։

●Իմ գնահատումներով աշխատողների ցասումն էր, շատ դեպքերում՝ արդարացի պահանջը, որը պարզապես ուղղված է սոցիալական արդարությանը, դրա համար էլ աշխատակիցները որոշեցին բարձրաձայնել և իրենց ձայնը լսելի դարձնել։

●Ես, բնականաբար, որևէ կապ չեմ ունեցոլ ԶՊՄԿ-ի ղեկավարության հետ մինչև վերջին օրը, երբ գնացել եմ այնտեղ։ Ինչու էր դա հենց այդ օրերին ասվում, որովհետև պետք էր, որ այն չշահարկվեր որևէ մեկի կողմից, որպեսզի չասեին՝ այ տեսաք, անօրինական գործադուլ են անում, եկեք տանենք դատական կարգով վիճարկենք։ Սա նրա համար էր, որ բոլորը տեղեկացված լինեին, որ այն ուղղակի բողոքի ակցիա էր։

●Բայց առաջին օրերին հատկապես, ոչ մի կողմը որևէ բանակցությունների և կոնսենսուսի չէր ուզում գնալ։

●Չեմ կարծում, որ այնտեղ ինչ-որ կոնկրետ կազմակերպիչներ կային։ Այն բոլորի ցասումն էր, ուղղակի մեկն ավելի ակտիվ էր խոսում, քան մյուսները։ Սա ընդամենը դրա համար էր, որպեսզի աշխատողները հասկանան, որ իրենք պետք է անեն որոշակի օրինական գործողություններ։ Պարզապես կանգնել և ասել՝ ես գործադուլ եմ անում, այն սխալ բան է։

●Ցանկացած տեղ, որտեղ խնդիր է առջանում, ուրեմը բոլորը մեղավոր են. չկա մեկ կողմի մեղավորություն և մյուս կողմի ամբողջությամբ անմեղություն։ Այո գտնում եմ, որ նաև տեղի արհմիությունն այստեղ բացեր ունի։

●Իմ այցը որևէ մի ուժի, կամ կուսակցության, կամ հատկապես իշխանության, ընդդիմության, կամ որևէ մեկի հետ կապ չունի, այն իմ որոշելիքն է եղել, երբ ես տեսել եմ, որ խնդիրն չեր լուծվում արդեն 10 օր։

●Պատգամավորների մասին իմացել եմ հենց այնտեղ, գիշերը Քաջարանում, երբ հանդիպել եմ մի շարք աշխատողների, ովքեր ասել են, որ այնտեղ է նաև պատգամավոր։ Ասեմ ավելին, որ մինչ այդ ես այդ պատգամավորին չեմ էլ ճանաչել։ Ուղղակի որպես պատգամավոր գիտեի, բայց անձնական շփում չեմ ունեցել։

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ կից տեսանյութում։