Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Խոսելով ԼՂ հիմնախնդրի կարգա­վոր­ման մասին՝ չեմ կարող չանդրա­դառնալ ՄԱԿ-ի ԱԽ կողմից պատերազմի տարի­ներին ընդու­նած 4 բանա­ձևերին, որոնք պարբերաբար շահարկվում են Ադրբե­ջանի իշխանու­թյուն­ների կողմից՝ որպես իրենց ապակա­ռուցո­ղական քաղաքա­կա­նության հիմնա­վո­րում»,- Panorama.am-ի թղթակցի փոխանցմամբ, ասել է Սերժ Սարգսյանն ու պարզաբանել. «Խոսքն այն բոլոր չորս բանաձևերի մասին է, որտեղ որպես առաջնային և անվերապահ պահանջ նշվում էր ռազմական և թշնամական գործո­ղութ­յունների դա­դա­րե­ցումը, ինչը չիրա­կա­նաց­վեց Ադրբեջանի կողմից: Հենց Ադրբե­ջանի կողմից սույն բանա­ձևերի հիմնա­րար պահանջները չկատարելու հետևան­քով էր, որ անհնարին դար­ձավ դրանց ամբողջական իրա­կանացումը: Բանաձևե­րում կոչ էր ար­վում դադարեցնել խա­ղաղ բնակչության ռմբակո­ծություններն ու օդա­­յին հարվածները, զերծ մնալ միջազ­գային մարդասի­րական իրա­վունքի սկզբուն­քների ոտնահարումից, ինչին ի պատաս­խան՝ Ադրբեջանը շարու­նակում էր ռմբակոծել խաղաղ բնակչությանը՝ չտարբե­րակելով երեխաների, կանանց, մեծա­հասակների միջև՝ կոպտորեն խախ­տելով միջազգային հումանիտար իրա­վունքի բոլոր իրավական և բարոյական նորմերը: Եվ այսօր Ադրբեջանն առանց ամա­չելու հղում է կատարում այդ բանա­ձևերին՝ ընտ­րո­ղաբար, համատեքստից կտրված մեկնա­բանում դրանք՝ որպես խնդրի կարգավորման նախապայման: ՄԱԿ-ի ԱԽ բանաձևերի համար­ժեք մեկ­նա­բա­նումն անհնար է առանց դրանցում ամրագրված պահանջ­ների աստի­ճա­նա­կարգի ճիշտ ընկալման»:

 

Շարունակելով խոսքը` Հայաստանի նախագահն ասել է. «Բանաձևերում ամրագրված պահան­ջ­նե­րից են նաև՝ տարա­ծաշրջանում տնտե­սական, հաղոր­դակ­ցութ­յան ուղիների և էներգետիկ կապերի վերա­կանգնումն է (853 բանաձև), հաղորդակցության ուղի­ների վերա­կանգնման խոչընդոտների վերացումը (874 բանաձև): Գաղտնիք չէ, որ հակամարտության հենց սկզբից Ադրբե­ջանն ու Թուրքիան Լեռնային Ղարաբաղի և Հայաստանի Հանրապետության նկատ­մամբ կիրառում են շրջափակում: Ադրբե­ջանի Նախագահն իր ելույթ­նե­­րում նույ­ն­իսկ հպարտանում է դրանով՝ սեփական հանրությանը խոստանալով, որ այդ ուղղութ­յունը մնալու է Ադրբեջանի արտաքին քաղա­քականության առաջնա­հեր­թու­թ­յունը»:

 

Նախագահը հիշեցրել է նաև բանաձևերում առկա մեկ այլ պահանջ ևս. «Անվտանգության խորհրդի նշված բա­նա­ձևերում կոչ է արվում Ադրբե­ջանի իշխա­նություն­ներին ուղիղ շփումներ հաս­տատել Լեռնային Ղարաբաղի հետ:  Ադրբեջանը ոչ միայն ուղիղ շփումներ չի հաս­տատում ԼՂ հետ, որն, ի դեպ, 1994թ. հրադադարի և մի շարք այլ միջազգային համաձայնագ­րերի իրավահավասար կողմ է, այլև թշնամանք է քարոզում մի ժողովրդի հանդեպ, որին իբր թե ցանկանում է տեսնել իր պետության կազմում: Ոչ մի բանաձևում Հայաստանը չի նշվել որպես հակամարտող կողմ: Մեր երկրին ուղղված կոչերում միայն խոսվում էր «շարունակել ազդեցություն գործա­դրել» ԼՂ հայության վրա (853, 884) հակա­մար­տութ­յու­նը դադարեցնելու համար, ինչը Հայաստանը լիարժեք իրականացրել է, և դրա շնորհիվ 1994թ. կնքվել է զինադադար: Բոլոր բա­նաձևերում ԼՂ-ն հստակորեն ճանաչվում է հակամարտող կողմ»:

Ամփոփելով ելույթի այս հատվածը` Սերժ Սարգսյանը նշել է. «Վերոնշյալից ակնհայտ է, որ հենց Ադրբեջանի իշխանություններն են, որ չեն իրա­կա­նացրել ՄԱԿ-ի ԱԽ հիմնարար պա­հանջները՝ այդ թվում նաև մարդա­սիրական նոր­մե­րի իրագործումն ու պահպանումը: Ի դեպ՝ այս պա­հանջը ևս պարբերաբար և կոպ­տո­րեն խախտվում է Ադրբեջանի կողմից, երբ գերեվարված հայերի՝ խաղաղ բնակիչների նկատմամբ դաժան և անմարդ­կային վերա­բերմունք է ցուցաբերվում, որը շատ հաճախ նրանց մահվան պատճառ է հանդիսանում: Թեև, կարծում եմ, զարմանալն ավելորդ է. չէ՞ որ խոսքը մի պետության մասին է, որտեղ սեփական ժողովուրդն ինքն է ենթարկ­վում ճնշումների ու անմարդկային վերաբերմունքի: Դրա վառ վկա­յությունն էր օրեր առաջ ՄԱԿ-ի Կտտանքների դեմ ենթակոմիտեի առա­քե­լու­թյան աշխա­տանքի ընդհա­տումը` պաշտոնա­կան Բաքվի կողմից դրսևորված վար­քագծի հետևանքով»: