Ձեր վստահելի աղբյուրը

Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը հոկտեմբերի 15-ին կհրապարակի «Փերինչեքն ընդդեմ Շվեյցարիայի» (Perincek v. Switzerland (no. 27510/08)) գործով վճիռը, որում Հայաստանի Հանրապետությունը ներգրավված է որպես երրորդ կողմ։

Գործի վերաքննությունը ՄԻԵԴ Մեծ պալատում տեղի ունեցավ 2015թ․-ի հունվարի 28-ին, որտեղ Հայաստանը ներկայացնում էին ՄԻԵԴ-ում ՀՀ կառավարության ներկայացուցիչ, ՀՀ գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանը, Լոնդոնի Doughty Street փաստաբանական պալատի հիմնադիր Ջեոֆրի Ռոբերթսոնը, միջազգային հայտնի փաստաբան Ամալ Քլունին:

Հիշեցնենք, որ թուրք ազգայնական քաղաքական գործիչ, Թուրքիայի Աշխատավորական կուսակցության ղեկավար Դողու Փերինչեքը 2005թ․-ի մայիս, հուլիս և սեպտեմբեր ամիսներին Շվեյցարիայում մասնակցելով տարբեր կոնֆերանսների ժխտել էր 1915թ․-ին և դրանից հետո Օսմանյան կայսրության կողմից հայերի նկատմամբ իրականացված ցեղասպանության պատմական փաստը:

Մասնավորապես, իր ելույթներում Փերինչեքը Հայոց ցեղասպանությունն անվանել է «միջազգային սուտ»:

2005թ հուլիսի 15-ին «Շվեյցարիա-Հայաստան» միությունը քրեական հայց էր ներկայացրել Փերինչեքի դեմ, և Լոզանի դատարանը 2007թ մարտի 9-ին մեղավոր էր ճանաչել նրան «ռասայական խտրականություն սերմանելու համար» (Շվեյցարիայի Քրեական օրենսգրքի 261bis հոդված), ապացուցված համարելով, որ Փերինչեքի շարժառիթներն ունեցել են ռասիստական միտում և ուղղված չեն եղել պատմական քննարկումների զարգացմանը: Շվեյցարիայի Վո կանտոնի եւ ապա Դաշնային գերագույն դատարանները անփոփոխ էին թողել Լոզանի դատարանի վճիռը՝ Հայոց ցեղասպանությունը ժխտելու համար Փերինչեքին ենթարկելով ֆինանսական և քրեական պատասխանատվության:

Դողու Փերինչեքն ընդդեմ Շվեյցարիայի բողոք էր ներկայացրել ՄԻԵԴ՝ հենվելով Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 10-րդ հոդվածի վրա (ազատ արտահայտման իրավունք)՝ պնդելով, որ Շվեյցարիայի քրեական օրենսգրքի 261bis հոդվածը բավարար կանխատեսելի չէ իր կիրառման մեջ, իսկ իր խոսքի ազատության սահմանափակումը «անհրաժեշտ չէ ժողովրդավարական հասարակությունում»:

2013թ դեկտեմբերի 17-ին ՄԻԵԴ-ը վճռել էր, որ Փերինչեքի նկատմամբ վճռով Շվեյցարիան խախտել է նրա խոսքի ազատությունը, քանի որ նման սահմանափակումը չի ունեցել «հրատապ սոցիալական նշանակություն» եւ անհրաժեշտ չի եղել ժողովրդավարական հասարակությունում 1915թ ցեղասպանության զոհերի ժառանգների պատիվը և արժանապատվությունը պաշտպանելու համար:

Իր վճռում ՄԻԵԴ-ը որոշել էր, որ Փերինչեքի արտահայտությունները չեն մտնում Կոնվենցիայի 17-րդ հոդվածի տակ (իրավունքների չարաշահում) և ընդգծել է, թե այնպիսի գաղափարների արտահայտումը, որոնք կարող են վիրավորել, ցնցել, շփոթության մեջ գցել, պաշտպանվում է Կոնվենցիայի 10-րդ հոդվածով:

2013թ դեկտեմբերի 17-ի ՄԻԵԴ վճռից հետո տված իր հարցազրույցներից մեկում Փերինչեքը ընդունել էր, որ 2005թ գնացել էր Լոզան իր սադրիչ հայտարարություններով շվեյցարական դատարաններին մարտահրավեր նետելու եւ Հայկական հարցին վերջնական «լուծում տալու» նպատակով:

Շվեյցարիայի ներկայացրած բողոքի հիման վրա, ինչպես արդեն նշեցինք, ս.թ. հունվարի 28-ին ՄԻԵԴ Մեծ պալատը կրկին քննեց «Փերինչեքն ընդդեմ Շվեյցարիայի» գործը։

Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում ՀՀ կառավարության լիազոր ներկայացուցիչ Գևորգ Կոստանյանը գործի քննությունից առաջ՝ հունվարի 27-ին, Ստրասբուրգում հրավիրված մամլո ասուլիսի ընթացքում հանգամանալից անդրադարձել էր այս դատավարությունից հայկական կողմի ակնկալիքներն, մասնավորապես, ընդգծելով, որ «ցանկացած ձևակերպում, որը որևէ կերպ կարող է վիճարկելի դարձնել Հայոց ցեղասպանությունը, Հայաստանի համար սկզբունքորեն անընդունելի է»։

Փաստաբան Ջեոֆրի Ռոբերթսոնը Panorama.am-ին ասել էր, որ Հայաստանի հիմնական նպատակն էր՝ հերքել վճռում առկա պնդումները, որոնք կասկածի տակ են դնում այն, որ 1915թ․-ի ջարդերն ու տեղահանություները ցեղասպանություն էին։
«Դողու Փերինչեքն ընդդեմ Շվեյցարիայի» գործով որպես երրորդ կողմ ներգրավված են նաև Թուրքիան և Ֆրանսիան:

Նախորդող`
Ամալ Քլունի. «Այս դատարանը շատ լավ գիտի խոսքի ազատության պաշտպանության հարցում Թուրքիայի վերաբերմունքը»
«Դատարանի ստորին պալատը աղետալի սխալներ է թույլ տվել այս գործում». Ամալ Քլունի
Ջեֆրի Ռոբերթսոն․ Գերտերությունները չեն ճանաչի ցեղասպանությունը, քանի որ Թուրքիայի աջակցության կարիքն ունեն
Ամալ Քլունիի ներկայությունը «Փերինչեքի գործին» միջազգային լայն հնչեղություն է ստացել
Գ.Կոստանյան. Թուրքիան, ի վերջո, ճանաչելու, ապաշխարելու և փոխհատուցելու է
«Հայ ժողովուրդը չէր սպասում, որ հարյուրամյակի նախաշեմին կհայտնվի այս դատարանում՝ փորձելով պաշտպանել սեփական պատմությունը»
Մելքոնյան. Եթե ՄԻԵԴ-ը որոշում կայացնի հօգուտ թուրքական կողմի, չի նշանակում, որ հայոց պահանջատիրությունն ավարտվելու է