Ձեր վստահելի աղբյուրը

Արմավիրի մարզի Տալվորիկի հիմնական դպրոցում աշակերտական աղմուկ գրեթե չի լինում: 15 աշակերտով դպրոցը տեղավորված է հիվանդանոցի համար կառուցված շենքում, պայմանները, մեղմ ասած, վատն են:

Ու չնայած աշակերտների փոքր թվին, ոչ տիպային շինությանը, քանդված հատակին ու ճաքած պատերին, դպրոցը դպրոց է` իր աշակերտներով, նրանց և ուսմանը նվիրված, 45 րոպեի ընթացքում 3 դասարան կրթող ուսուցիչներով ու համայնքի` դեպի դրպոցն ունեցած մեծ սիրով:

Վերջին անգամ դպրոցում վերանորոգում է եղել 1994 թվականին: Արմատներով Արևմտյան Հայաստանի Տալվորիկ Գավառից մի բարերար է աջակցել:

Մինչ օրս դպրոցը որևէ տեղից օժանդակություն չի ստացել: Սեփական ֆինանսական միջոցներ չունենալու պատճառով չեն կարողացել վերանորոգել:

«Դժվարություններ շատ կան: Հատակն է տեղ-տեղ քանդվել, որովհետև խոնավ է, անձրևաջրեր են լցվել: Անընդհատ ամրացնում ենք մեր համեստ միջոցներով: Ծածկն էլ է նորմալ: Իհարկե, շատ դպրոցներ այդ խնդիրներն ունեն»,- ասում է տնօրեն Մարինե Սաֆարյանը:

Տալվորիկում մարդկանց կյանքը մշակույթին, կրթությանն ու արվեստին կապող միակ կենտրոնի հանգիստը, սակայն, խաթարվեց վերջերս:

Տնօրեն Մարինե Սաֆարյանն ամեն օր վախով է բացում դռները, դպրոցի զանգն ամեն օր վախով է հնչում: Ամեն օրը կարող է վերջինը դառնալ:

«Լուրեր են պտտվում, որ դպրոցը կարող է փակվի, բայց պաշտոնապես ոչինչ չենք ստացել: Հնարավորինս աշխատում ենք, պարզապես աշակերտները քիչ են: Միայն մեր դպրոցի խնդիրը չէ սա: Ընդհանուր հանրապետության մասշտաբով լուրեր են պտտվում, որ որտեղ քիչ են աշակերտները, հնարավոր է, օպտիմալացվի: Դպրոցը կմնա, չի լինի երևի տնօրեն, կամ հեռակա կարգով կկառավարեն հարևան համայնքի տնօրենը: Բայց մեզ վարչությունից ասել են, որ պաշտոնապես ոչինչ չկա, ես էլ որպես տնօրեն ոչինչ չեմ ստացել»,- ասում է Մարինե Սաֆարյանը:

Տնօրենն ընդգծում է, որ սիրով, ամենայն նվիրումով աշխատում են. «Ցանկալի կլիներ, որ աշակերտները շատ լինեին: Աշակերտները քիչ են, դժվարությունները շատ են, երկկոմպլեկտ, եռակոմպլեկտ դասարաններ ունենք, ուսուցման պրոցեսն էլ է դժվարանում: Բայց նաև ունենք համալրված ուսուցչական կազմ, արհեստավարժ մասնագետներ են, ոչնչով չեն զիջում»:

Դպրոցն ունի տարրական 1 դասարան` եռակոմպլեկտ է, 4-րդ դասարան չունեն, 5 ու 6 երկկոմպլեկտ են, 7 ու 9-ը` երկկոմպլեկտ:

Տնօրենի խոսքով, դժվարությունը միայն այս տարի է: Եկող տարի աճ են ունենալու, մոտ 8 աշակերտ կընդունեն. «Դժվար պահը սա է: Ամեն դեպքում աշխատում ենք: Ցանկալի է, որ դպրոցը մնա, որովհետև համայնքի ժողովուրդը շատ մեղք է: Հարևան համայնքը 3 կմ հեռավորության վրա է: Այնտեղ ունեն մեծ դպրոց` համապատասխան չափանիշներով: Բայց այնտեղ էլ մոտ 25 աշակերտ ունեն: Դպրոցում մենք էլի կաշխատենք, եթե չփակեն: Մտահոգվում ենք, անձամբ ծնողների հետ զրույց եմ ունենում: Ծնողներն էլ ըմբոստանում են, ասում են ինչպե՞ս, դպրո՞ցն էլ փակվի: Դպրոցը ծնողին համայնքին կապող միակ տեղն է: Բացի այդ տարրական դասարանների փոքրիկ աշակերտներին հեշտ չէ ամեն օր տանել-բերել, եթե նույնիսկ տրանսպորտ տան: Օդի մեջ ենք»:

Դպրոցի առաջադիմությունը բավարար է, միջինից բաձր է. «Աշակերտները քիչ են, անընդհատ աշխատում ես, թվում է հեշտ է մեկ դասաժամին անհատական ուսուցման ծրագրով պիտի առաջնորդվենք, բայց այդ ընթացքում ուսուցիչը երկու-երեք դասարանի ծրագրի հետ գործ ունի: Աշակերտներն էլ մյուս կողմից շեղվում են, խառնաշփոթ է ստեղծվում: Դպրոց-ծնող կապն է բարձր, համայնքի ղեկավարն էլ շատ մեծ նվիրումով է մոտենում դպրոցին»:

Ավագ դպրոցից հետո երեխաներն ուսումը շարունակում են Արմավիր քաղաքի ավագ կամ հարևան գյուղերի դպրոցներում:

Մարինե Սաֆարյանն ասում է, որ ճանապարհների ու տրանսպորտի խնդիր էլ կա. «Անձամբ ես քաղաքից եմ, ամեն օր Արմավիրից եմ գալիս Տալվորիկ: Մարզում միակ համայնքն է, որ տրանսպորտ չունի: Համայնքում նույնիսկ խանութ չկա, որտեղից օգտվեն ժողովուրդը: Պատկերացրեք, ինչ դժվար կացության մեջ են ապրում այս մարդիկ»:

Գյուղական դպրոցների մասին շարքի նախորդ պատմությունները՝

Արծվաբերդի դպրոցը` գյուղապետարանի նախկին, վթարային շենքում

5.5 դասարանով և աշակերտներին նվիրված ուսուցիչներով սահմանամերձ դպրոցը

7 աշակերտ` 3 ընտանիքից, 4 դասարանով և խարխուլ շենքով դպրոցը