Ձեր վստահելի աղբյուրը

Համբարձում Ղուկասյանը (1953 թ. Լենինական) 1974 թ. ավարտել է Երևանի Փանոս Թերլեմեզյանի անվան Գեղարվեստի ուսումնարանը գերազանցության դիպլոմով: 1980 թ. ավարտել է Երևանի Գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը գերազանցության դիպլոմով` ստանալով գեղանկարիչ-մանկավարժի որակավորում:

1980-1988 թվականներին աշխատել է Գյումրու Մերկուրովի անվան գեղարվեստի դպրոցում որպես գեղանկարի ուսուցիչ:
1997 թ . Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի Գյումրու մասնաճյուղի հիմնադրման օրվանից աշխատում է որպես տնօրեն: 2007 թ. ստացել է դոցենտի կոչում:

2006 թ. ստացել է «Մշակույթի բնագավառում ներդրած նշանակալի ավանդի և երկարամյա գիտամանկավարժական գործունեության համար» Հայաստանի Հանրապետության նախագահի շնորհակալագիր:

 Համբարձում Ղուկասյանի ֆիգուրատիվ և ոչ ֆիգուրատիվ կտավները իր ծննդավայրի՝ հին Գյումրու նկատմամբ կարոտի արտահայտման դրսևորումներն են: Արվեստագետի ստեղծագործությունը չի սահմանափակվում մի ոճի և նկարելու միայն արվեստանոցային համակարգի սահմանններում: Հաճախ նույնիսկ մի կտավում երկու` իրարից էապես տարբեր ոճերի զուգակցում է առկա: Այսպես, հին` նախաերկրաշարժյան, Գյումրին պատկերելիս Ղուկասյանը նախապատվությունը տալիս է ռեալիստական ոճին, իսկ հետերկրաշարժյան դրությունը տեսանելի դարձնելու համար` բարոկկոյին, սիմվոլիզմին, մետաֆիզիկային, աբստրակցիոնիզմին: Այսպես, տարբեր միջոցներով նկարիչն իր ասելիքը իմաստալի է դարձնում:

Մինչերկրաշարժյան գործերում նկարիչը օրհնաբանում է կյանքը, իր սիրելի քաղաքը: Սրանցում պատկերված են գյումրեցու կենցաղից վերցված դրվագներ, որտեղ տեսնում ենք ժողովրդական տոնախմբության մասնակիցներին՝ զուռնա-դհոլչիներին, լարախաղացներին, զվարթ պատանիներին և պատկառելի տարիք ունեցող մարդկանց:

1988-ի աղետալի երկրաշարժը խոր հետք է թողել նկարչի ստեղծագործության վրա: Այսպես, փոխվում է Ղուկասյանի թե´ նկարելաոճը, թե´պատկերագրական համակարգը: Լեհ արվեստաբան Լեչոսլավ Լամենսկին նրա 1980-ականների վերջի և 1990-ականների սկզբի կտավները համարձակորեն բնորոշում է որպես հայկական «Նոր ֆովիզմ»` հաշվի առնելով դրանց հնչեղ, լոկալ գույները, գործի ստեղծման ինքնաբուխ եղանակը, էքսպրեսիվ վրձնահարվածները: Այս տարիներին ստեղծված երկերում գերիշխում է մետաֆիզիկական նկարչությանը բնորոշ գծերը` մետաֆորան և երազը: Նկարիչը ձգտում է գտնել կենդանի և անկենդան, անշունչ աշխարհների միջև առկա մետաֆիզիկան սահմանագիծը: Այս ամենը տեսանելի դարձնելու համար նկարիչը դիմում է «մետաֆիզիկական այբբուբենի» նշաններին` անմարդաբնակ շենքեր, ամայի փողոցներ, հրապարակներ, կամարակապ դարպասներ, պուրակներ, քարե ֆիգուրների վերածված երկրային կերպարներ, որոնք այնկողմնային կյանքի, երևույթների, անցողիկ աշխարհի ասպեկտներն են: Ըստ Լամենսկու` Ղուկասյանը խուսափել է հետերկրաշարժյան կյանքը տառացիորեն ներկայացնելուց: Մարդկանց փոխարեն այժմ տեսնում ենք 13-16-րդ դարերի հայ մանրանկարչության ներշնչանքով ստեղծված հրեշտակների, լուսապսակներ կրող սրբերին, քերովբեներին: Ի վերջո, Լամենսկին այսպիսի հարց է բարձրացնում` ինքն էլ պատասխանելով դրան. «Կարո՞ղ է արդյոք պատմական դարաշրջանների ավանդույթների ազդեցությունը արմատավորվել առավել հեռու կամ մոտ անցյալում…,այո’, կարող է ելակետ դառնալ նկարչի համար, եթե նա պահում է իր անհատական ձեռագիրը»:

Արվեստի քննադատ Հենրիխ Իգիթյանը այսպես է բնորոշում Ղուկասյանի հետերկրաշարժյան շրջանի ստեղծագործելու ոճը. «Նա կիսում է բարոկկոյի դիրքորոշումը, այն է` կյանքը դիտում է որպես մի թատրոն»: Արվեստագետը շարունակում է բարրոկոյի ֆորմալ գծերը իր «կապրիչոսյան» կերպարներում. ժեստերի, ռակուրսների միջոցով, որոնք ներգրավում են դիտողին նկարի տարածության մեջ: Պատահական չէ, որ Ղուկասյանը հետագայում «Զրույց Ռուբենսի հետ» կտավում, դարձյալ առաջնորդվելով տարաչափության կանոնով, մի կտավի մեջ պատկերում է և´ իր կնոջ հերոսուհուն ու ասպետին, և´ Ռուբենսի դիմանկարն ու «Ցամաքի և ջրի խորհուրդ»-ի կերպարներներին:

Այսպիսով, անցյալի և ներկայի միջև ստեղծված հակասության հիմնահարցերը, որոնք գեղանկարիչ Համբարձում Ղուկասյանը բարձրացնում է իր ստեղծագործության մեջ, խնդրահարույց են Նորը ստեղծելիս: Իսկ դրանց լուծումներ տալու համար մարդը պետք է պահպանի և փայփայի անհատականությունը (վերլուծությունը՝ ըստ hinunor.wordpress.com-ի):

Հ. Ղուկասյանն ունեցել է բազմաթիվ անհատական ցուցահանդեսներ Հայաստանում, Ֆրանսիայում, Հոլանդիայում, Լեհաստանի տարբեր քաղաքներում, Սիրիայում,Լիբանանում և այլն: Նկարչի աշխատանքները գտնվում են տարբեր մասնավոր հավաքածուներում, ինչպես նաև տարբեր պատկերասրահների մշտական ցուցադրություններում:

Սոնետ 2004

Սոնետ 2011

Սոնետ 1  

Շ
Սոնետ 3

Սոնետ 4

Սոնետ 5  

Սոնետ 6

Նկարաշար «Գյումրի», 2006

Պերֆորմանս

Նկարաշար «Գյումրի», 2004


Նկարաշար «Գյումրի», 2003

Նկարաշար «Գյումրի», 2008

Նկարաշար «Գյումրի», 2008

Հիշողություն 1

Հիշողություն 2

Հիշողություն 3

Հայկական արվեստ շարքը նպատակ ունի նորելու մեր հիշողությունն ու հարգանքը` հանդեպ հայ արվեստի վարպետների ու դասականների:

Շարքի նախորդ հրապարակումները՝

Հունգարական նկարչությունը հարստացրել է արևմտաեվրոպական պլեներային գեղանկարչության նվաճումներով… Շիմոն Հոլոշի (լուսանկարներ)

Ջուղայի դպրոց (լուսանկարներ)

Լվովահայ նշանավոր գերդաստանի տաղանդավոր Սիմոն Բոգուշ (լուսանկարներ)

Հետմահու ընտրվել է Ռումինիայի Ակադեմիայի պատվավոր անդամ… Թեոդոր Աման (լուսանկարներ)

«Այն ստեղծագործողն էր, որ միշտ շեշտում էր իր կապը Հայաստանի հետ»… Թեոդոր Աքսենտովիչ (լուսանկարներ)

Արա Սիմոնյանի աշխարհը (լուսանկարներ)

«Սիրում եմ խզբզել» … Արա Հայթայան (լուսանկարներ)

Լավագույն կին գեղանկարիչներից... Սաթենիկ Հովհաննիսյան (լուսնկարներ)

Հանգստության արվեստ... Աբել (լուսանկարներ)

Տրամադրություն թելադրող արվեստ… Հրաչ Ավագյան (լուսանկարներ)

«Ես նկարելիս աշխատում եմ ինքս ինձ չխանգարել»… Թաթոս (լուսանկարներ)

«Նկարչությունն Աստծո շնորհ է»…. Էդվարդ Վարդանյան (լուսանկարներ)

«Իսկական արվեստը բոլոր ժամանակների համար է»… Արմեն Վահրամյան (տեսանյութ, լուսանկարներ)

«Անցել է հոգևոր ինքնամաքրման ճանապարհ». Կայծ Վանիկյան (լուսանկարներ)

«...Սերտ կապ կա Արարչի և քանդակագործի միջև»... Գետիկ Բաղդասարյան (լուսանկարներ, տեսանյութ)

Կրթվել է Արևմտյան արվեստի լավագույն ավանդույթներով… Դավիթ Միրզոյան (լուսանկարներ)

Հայրենասիրությունը միայն արվեստագետների ու մտավորականների մենաշնորհը չէ… Լևոն Ասլանյան (լուսանկարներ)

«Ես չեմ ընտրել իմ արվեստը, այն իմ արյան կանչով է»… Անուշ Եղիազարյան (լուսանկարներ)

«… Իմ նկարները ես եմ»… Հասմիկ Ավետիսյան (լուսանկարներ)

ՄԱԿ-ի կազմակերպված ցուցահանդեսում նրա կտավը լավագույնն է ճանաչվել... Վեսո (լուսանկարներ)