Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Շարք Աստվածաշնչից» քանդակների շարքի համար ՀՀ Նախագահի 2010 թվականի մրցանակակիր Սարգիս Բաբայանը մտածում է կրթությունը Գերմանիայում շարունակելու, գուցե նաև այնտեղ մշտական բնակության հաստատելու մասին: Թեև դեռ այս պահին հստակ ծրագիր չունի, բայց…

Panorama.am-ի զրույցում նա ներկայացրեց, թե ինչո՞ւ է ցանկանում հեռանալ Հայաստանից, ի՞նչ խնդիրներ կան ստեղծագործական դաշտում և ինչպե՞ս է տեսնում դրանց լուծումը:

-Հայաստանում ինչպիսի՞ն է ստեղծագործական դաշտը երիտասարդ արվեստագետի համար:
-Թե սկսնակ, թե վաստակավոր արվեստագետի համար ստեղծագործական պայմանները դժվար են, քանի որ արվեստ ասվածը չի քարոզվում, ավելի շատ ներկայացվում է կեղծ, գորշ, արժեքներ: Այստեղ մարդ չի ուզում լուսավորվել, մտածել, խորհել ինչ է արվել, ինչու է արվել: Արվեստը, վերջին հաշվով, ինքնաբացահայտում է արվեստագետի էության, որը բնությունից վերցնում է ու իր ձևով հանձնում է իր, հասարակության դատին:

-Արսեն ինչպիսի՞ն պետք է լինի վարվող մշակութային քաղաքականությունը, որպեսզի Ձեր նշած խնդիրները չլինեն:
-Պետական այրերի կողմից արվեստի ոլորտը՝ քանդակագործություն, կերպարվեստ, ճարտարապետություն, երաժշտություն, թատրոն և մնացած բոլորում, բացիթողի վիճակ է: Ամեն մեկն իր գլխի տերն է: Եթե մարդ պինդ եղավ, նվիրված եղավ իր գործին, մի բանի կարող է հասնել:

-Մտածե՞լ եք ուսումը դրսում շարունակելու կամ առհասարակ՝ Հայաստանը լքելու մասին:
-Մտածել եմ, գուցե Գերմանիայում: Եթե այստեղ այսպես շարունակվի, իհարկե, դուրսը ձգում է: Ուղղակի չգիտեմ՝ դրսում ինչպես կլինի:

-Դեռ երիտասարդ եք ու շատ տարիներ ունեք Ձեր մտահղացումներն իրականացնելու համար: Բայց այս պահին կա՞ն մտահղացումներ, որոնք չեք կարողանում իրագործել միջոցների սխության պատճառով:
-Իհարկե, կան: Քանդակագործն արվեստանոցի խնդիր ունի: Դրա բացակայությունից արվեստագետը կաշկանդվում է, մտահղացումը գալիս է, բայց այդքանով եզրափակվում է, չես կարողանում աճել, ստիպված ինչքան հնարավորություն կա, դրա մեջ ես քեզ դրսևորում:

-Քննադատությանն ինչպե՞ս եք վերաբերում կամ մեզանում կա՞ արվեստի քննադատություն:
-Ունենք արվեստաբաններ, կլինի քննադատություն, ուղղակի, չգիտեմ ինչու, անհասկանալի պատճառներով չեն քննադատում, չեն հաճախում ցուցահանդեսներ: Ուրախ կլինենք քննադատության համար, քանի որ քննադատությունը կրկին մտածելու, քո արածը վերլուծելու հնարավորություն է տալիս, արդյունքում ներկայանում ես էլ ավելի լավ:

«ՄԱՐԴԸ ԱՐՎԵՍՏԻՑ ՆԵՐՍ ՈՒ ԴՈՒՐՍ» շարքի նախորդ հրապարակումները`

Երիտասարդ քանդակագործ. Նորարարությունը դեպի անկում է տանում համաշխարհային արվեստը

Լիլիթ Պիպոյանը քննադատների լռությունը վախկոտություն է համարում

Ազգային, դասական արվեստ քարոզողները փորձում են երկարացնել Հայաստանի կյանքը. ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Սեդրակ Երկանյան

«Մեր մշակույթն ընկել է կապիկությունների հետևից». ռեժիսոր Վահան Խաչատրյան

Մեր հասարակությունում կա մի տեսակ, որ ամաչում է իր ազգային արվեստից. «Ակունք» ազգագրական համույթի խմբավարը մտահոգված է

Լալա Մնացականյանը՝ հակամշակութային քաղաքականության ու բլոճային մտածողության մասին

Սոնա Ազարյան. Հայկական բեմում ես ավելի եմ հուզվում 

Գ. Գինոսյան. Ազգային մշակույթը մարդկանց չի հետաքրքրում, քանի որ չի հետաքրքրում պետական կառույցներին